Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1982, Blaðsíða 51

A burðargjöf.
Jarðarber eru ekki þurftarfrek og rætur þeirra eru fremur
veikbyggðar. Af þeim sökum er meiri vandi að nota tilbúinn
áburð handa jarðarberjum en flestum öðrum plöntutegund-
um.
Öllum heimildum ber saman um að langbest sé að nota
húsdýraáburð og bera hann allan á, áður en jarðvegur er
unninn fyrir útplöntun. Telja má hæfilegt að nota 4-6 kg á
fermetra af gömlum búfjáráburði, en mun minna, ef jarð-
vegur er í góðri rækt.
Margir álíta þetta nóg og bera ekki á oftar. Jarðarber eiga
að geta gefið ágæta uppskeru þau fáu ár, sem plönturnar fá að
vera á sama stað.
Sé húsdýraáburður ekki fáanlegur má nota blandaðan
garðáburð, 30 kg á fermetra fyrir gróðursetningu og síðar
10-20 g kalksaltpétur á fermetra, þegar plönturnar eru farnar
að vaxa. Meiri hætta er á sviðnun, þegar ræktað er á plastdúk,
þar sem vatnið með uppleystum áburði, rennur mest niður í
götin við plönturnar. Verður því að gæta þess að bera lítið á í
einu.
Jarðarber þola ekki klór og má aldrei nota klórsúrt kalí í
jarðarberjabeð og þá heldur ekki venjulegan blandaðan tún-
áburð.
Rœktun á plastdúk.
Varla kemur annað til greina en að rækta jarðarber á beðum
með svörtum plastdúk yfir; og fyrir því eru veigamiklar
ástæður. 1 fyrsta lagi hlýnar moldin fyrr og flýtir það fyrir
vexti plantnanna. Berjatínsla getur þá hafist nokkrum dögum
fyrr en ella.
Annað er að berin óhreinkast ekki af mold við vökvun eða í
rigningu. Erlendis er venja að leggja hálm og stundum stein-
ull inn undir plönturnar til þess að halda berjunum hreinum
og hafi menn slíkt handbært er plast ekki nauðsynlegt.
Síðast en ekki síst losna menn að mestu við illgresi nema
eina og eina plöntu upp um göt á plastinu og svo í götunum á
milli beða. Þetta hefur líka þann mikla kost að ekki er verið að
53