Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1967, Blaðsíða 150
146
ENDURSKOÐUN VÖLUSPÁR
Óðinn (3. vo.) og bani Belja (5. vo.) njóta báðir sagnanna ferr vega, annar við ulf,
hinn at Surti. Með því að teygja aðalorð hins lausa viðurlags aftur fyrir fleyginn,
fær bjartr týr (K 50) á svipaðan hátt nokkra hlutdeild í orðunum þá mun falla, sem
annars ættu aðeins við Friggjar angan. - Sama bragði er beitt í K 32-33. Af því að
K 33 er skotið inn í fleyg K 32, grætur Frigg ekki aðeins dauða Baldurs, heldur og
víg Haðar.
„Angantýr“ (8. vo.) hefur löngum þótt grunsamlegur og ekki ófyrirsynju:
Hann hefur aldrei verið til. Orðin angan og týr í K 50 eiga ekkert skylt annað en sam-
stöðu í vísuorði. Sú ágizkun, að einhver skrifari hafi bætt við orðinu eða orðshlut-
anum týr, af því að hann hafi þekkt mannsnafnið Angantýr, er ólíkleg og ósanngjörn.
Bæði orðin hafa fylgt kvæðinu frá upphafi. Fátt sýnir betur en meðferð E á þessu
dæmi, hversu líkt viðhorf hans við skáldamálsþrautum getur verið sjónarmiðum
síðari tíma fræðimanna. Sannleikurinn er sá, að skáld konunganna höfðu gaman
af því að koma á óvart og þreyttust aldrei á að finna til þess nýjar leiðir. Þó fer því
fjarri, að umrætt tiltæki HV sé einsdæmi. Skal hér bent á hliðstæðu frá 10. öld:
Hást. 4, 1.-4. vo.:
Hér megu, — hœlibgrvar
hljóm daltangar skjóma
dýrs hvat drýgðu fjórir
dags verk, — séa merki.
Hér megu (a) séa merki, hvat verk (b) fjórir hœlibgrvar dýrs dags daltangar (c)
drýgðuhljóm skjóma (d).
a) megu, frumlagslaus umsögn (Sbr. 128. bls.): mega menn.
b) hvat verk. Sbr.: „Hvat fé er þat?“ (úr Njálu). „Þeir
vissu eigi, hvat lið þat var“ (úr Heimskringlu). Sjá
Cleasby: HVAT A, [3, enn fremur Fritzner: hvat 1, a.
c) hœlibgrvar dýrs dags daltangar.
dalr: bogi,
tgng hans: hönd (Lex. poet.),
dýrr dagr (hin dýrlega birta) hennar: gull eða silfur
(Sbr. mundar dagr = armsól, Sturl. 4, 35; unnar dagr,
Hfr. 5, 20.),
hœlibgrvar þess (tré, sem kunna að meta hinn góða
málm): menn.
d) hljómr skjóma.
skjómi: sverð,
hljómr (hávaði) þess: orrusta (Lex. poet.).
Efni: Hér getur að líta merki þess, hvert verk fjórir
menn unnu í (eða með) orrustu.