Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1987, Síða 18

18
BRÉF NOKKURRA FRÆÐIMANNA
Ny Adelgade 3,
K^benhavn K, 29/11 1916.
Kæri vinur.
Beztu þakkir mínar fyrir bréfið, sem kom til mín á spítalann og
hressti mig, m. a. af því að þú sagðir nokkur vingjarnleg orð um
Baugabrotin mín, sem annars munu hafa fallið í heldur grýttan
jarðveg heima. Þegar maður er íslendingur, ætti maður ekki að skrifa
um annað en „aríleifð íslendinga“ eða bónda, sem verður heylaus og
skilur bónleiður við harðbrjósta prest. Ég get hugsað mér, að Dúnu
Kamban (ég kalla hana nú þetta) haíi ekki verið vel tekið með öll
nýyrðin, rangsettu eignarföllin o. s. frv. En ég vil þúsund sinnum
heldur lesa eitthvað, sem kemur mér á óvart, þó skrúfað sé og gallað,
en allt þetta gáfnalausa og gallalausa þunnmeti, sem borið er á borð
fyrir okkur.
Sjálfum er mér ómögulegt að lofa þér neinu í Skírni nú. Má ekki
tvístra kröftunum, eins og þú munt skilja. En Björg Blöndal hefur
tekið vel í að skrifa svona greinar handa þér. Hún er eina manneskjan
hér, sem mér gat dottið í hug. Nú getur þú skrifað henni og þið svo
samið málið með ykkur.
Því miður fór allur október og lok sept. + byrjun nóv. í veikindi
fyrir mér. En nú er ég líka eins og nýsleginn ríkisdalur! Ég er að skrifa
langa ritgerð, sem verður 2—300 stórar kvartsíður og á að vera búinn
fyrir jól. Það verður flaustursverk, enda er það varla nema áteiknaður
striginn, sem ég svo bródera á komandi árin - auðga og endurbæti,
breyti og bæti í. En ég fæ nú aðaldrættina og með því fullt plan í
vinnuna á eftir. í janúar vona ég að komast til Oxford. Þar vil ég
gjarnan vera til næsta hausts. Svo er ekki nema mátulegt meyjarstig
til Parísar.
Vertu blessaður fyrir vinsamlega grein þína um Sálarfræði Ágústs.
Hún gladdi mig meira en hefði hún verið send í minn garð, því að ég
þoli illa að vita ykkur deila.
Það er mein að vera ekki nema einfaldur í roðinu. Mætti annar Sig.
Nor. gefa sig að að skrifa tímaritsgreinar handa þér og Iðunni, þá
væri nóg efni fyrir hendi. Nú er Romain Rolland búinn að fá
Nóbelsverðlaunin, og enginn skrifar um hann á íslenzku. Verhaeren
er molaður undir vagnhjóli - en Frónverjinn lætur hann lifa og deyja
án þess að þekkja nafnið. Johannes Jörgensen er að gefa út
endurminningar sínar, afar góða bók - ég hef rétt tíma til að lesa þær,
en ekki til að skrifa um þær. Maeterlinck á það alltaf hjá mér, að ég