Frjáls verslun - 01.10.1994, Blaðsíða 26

FORSIÐUGREIN
Við hefðum átt að fara ígreiðslustöðvun í upphafi og fá niðurfellingu skulda en
stjórnin krafðist þess að enginn yrði látinn tapa peningum á fyrirtækinu heldur
greiddum við okkur út úr skuldunum. Stoltið var mjög mikið og það fleytti okkur
áfram.“
1.000 tonna ufsakvóti í ESB-lögsög-
unni. Að sjálfsögðu fannst mér ekkert
annað nafn koma til greina en nafn
ömmu, Guðmundu Torfadóttur.
Stjóm Vinnslustöðvarinnar var hins
vegar ekki alveg sammála mér í því.
En þetta nafn var mér kappsmál. Síð-
ar urðum við svo að selja skipið vegna
þess að rekstur þess gekk ekkert allt
of vel en þó fyrst og fremst vegna
þess að við fengum ekki langtímafjár-
mögnun til kaupanna. Við seldum
Guðmundu til fyrirtækisins í Bret-
landi, sem hafði keppt við okkur á
uppboðinu í Frakklandi, á 450 mill-
jónir. Útlagður kostnaður okkar
vegna kaupanna, viðgerða á skipinu
og annars kostnaðar var 320 milljónir
þannig að Vinnslustöðin hagnaðist um
130 milljónir á kaupunum."
Þótt útgerð Vinnslustöðvarinnar
hafi verið rekin með tapi á síðasta ári
er rekstur hennar þó allur annar en
undanfarin ár. Skipin em færri, flot-
inn er hentugri, og sótt er í fleiri fisk-
tegundir og víðar en áður. Hann segir
að áætlanir bendi til verulegs rekstr-
arbata af útgerðinni á nýbyijuðu fisk-
veiðiári.
STJÓRNARFORMAÐUR SJÖUNDA
STÆRSTA FYRIRTÆKIS LANDSINS
Sighvatur er stjómarformaður
Sölusambands íslenskra fiskframleið-
enda, SÍF, sjöunda stærsta fyrirtæk-
is á landinu. Hann situr einnig í stjóm
Sölumiðstöðvar hraðfrystihúsanna,
SH, stærsta fyrirtækis á íslandi. Mik-
ill uppgangur hefur verið hjá SÍF frá
því fyrirtækið var gert að hlutafélagi
snemma á síðasta ári, 1993. Aukin
samkeppni er í útflutningi á saltfiski
frá landinu. En Sighvatur hefur lagt
mesta áherslu á að fiskurinn sé unn-
inn meira hér heima, pakkaður í neyt-
endapakkningar, og sendur beint í
verslanir þar sem neytendur kaupi
hann. Vinnslustöðin er einn stærsti
saltfiskframleiðandi á landinu. í salt-
fiskinum hefur Vinnslustöðin einmitt
verið í forystu við að framleiða beint í
neytendapaldrningar og auka þannig
verðmætasköpunina innan fyrirtæk-
isins.
Á margan hátt vekur það furðu að
Sighvatur skuli hafa tíma til að gegna
stjómarformennsku í SÍF og sitja í
stjóm SH á sama tíma og Vinnslu-
stöðin hefur þarfnast fuUra krafta
hans í lífróðri sínum. Að mati Sighvats
gagnast þessi störf hans fyrir Vinnsl-
ustöðina, hann fylgist betur með því
sem sé að gerast á mörkuðum erlend-
is og það skipti auðvitað höfuðmáli
þegar bilið á milli framleiðenda og
neytenda sé að minnka — nálægðin
við neytendur sé orðin mikil.
„Ég kem til baka með ferskar hug-
myndir eftir að hafa sinnt störfum
fyrir SÍF. Ég hyggst samt draga mig
út úr stjómarformennsku hjá SÍF á
næstu árum. Mér finnst ég muni ljúka
ætlunarverki mínu hjá SÍF á næstu
árum, sem er að færa SÍF nær neyt-
andanum, selja beint í verslanir er-
lendis í stað þess að selja heildsölum,
og að skilja SÍF betur frá keppinaut-
unum. í haust hóf SÍF rekstur á eigin
sölufyrirtæki á Spáni í samvinnu við
stórt og þekkt spánskt fyrirtæki. Það
er hugmynd sem ég hef haft í nokkur
ár og var nú loks framkvæmd. Þegar
við höfum fest okkur í sessi á Spáni
tökum við til við næsta markað og
leikum sama leikinn, væntanlega í
Portúgal."
HVELLURINN ÚT AF
ÞRÓUNARSJÓÐSGJALDINU
Á síðasta ári vakti það mikla athygli
þegar Sighvatur Bjamason kvað rétt
að leggja á sérstakt þróunarsjóðsgjald
á úthlutaðan kvóta, 1 krónu á hvert
þorskígildistonn, og betra væri að út-
gerðarmenn hefðu frumkvæði í þess-
um málum og væru með í að setja
reglumar í stað þess að vera spor-
göngumenn sem yrðu bara að hlýta
reglunum. Þar sem þróunarsjóðs-
gjaldið er almennt talið einn angi af
venjulegu veiðileyfagjaldi varð úr
þessu mikill hvellur. Meðal annars