Frjáls verslun - 01.10.1994, Blaðsíða 46

MARKAÐSMÁL
AUGLÝSINGA-
ÁRIÐ1994
Sjö þekktir auglýsingamenn segja skoðanir sínar á auglýsingafaginu.
Kreþpan hefur fækkað stóru stofunum enfætt afsér fleiri einyrkja. Rekstur
stofanna gengur mjög misjafnlega. Var hugmyndavinnan með afbrigðum léleg
á árinu?
vernig var auglýsingaárið
1994? Hvað einkenndi árið?
Var það betra eða verra rekst-
arlega en síðastliðið ár og, síðast en
ekki síst, hvernig var það hugmynda-
lega miðað við síðustliðin ár?
Til þess að reyna draga upp mynd af
auglýsingaárinu 1994 lagði Fijáls
verslun þessar spumingar fyrir for-
ráðamenn nokkurra auglýsingastofa
og er þessi grein byggð á svörum
þeirra. Þessir einstaklingar voru
einnig beðnir að geta þess auglýs-
ingaverkefnis sem unnið var á stofu
þeirra og er þeim kærast þeirra verk-
efna sem unnin voru árið 1994. Skipti
þá engu máli hvaða forsendur lágu þar
að baki, hvort um var að ræða besta
verkefnið, að mati viðkomandi, það
frumlegasta eða það skemmtilegasta.
Sumum þeirra, sem leitað var til,
þótti erfitt að „gera upp á milli bam-
anna sinna“, eins og þeir orðuðu það,
en á endanum tókst öllum að nefna
eitt verkefni og rökstyðja það.
Töluverðar breytingar hafa orðið á
auglýsingamarkaðnum undanfarin ár.
Almennur samdráttur í þjóðfélaginu
leiddi af sér mikla hagræðingu sem
sannarlega hafði áhrif á auglýsinga-
fagið og sem dæmi má nefna að á
síðustu sex til átta árum hefur auglýs-
ingastofum fækkað um helming hér á
landi.
TEXTI: ÞORSTEINN G. GUNNARSSON MYNDIR:
46
Hallur Baldursson hjá Yddu
segir þessa þróun hafa leitt af sér
flölgun einyrkja í teiknarastétt, „en
þegar þessar hræringar hjaðna mun
koma í ljós að skarpari línur verða
milli auglýsingastofa, sem bjóða heil-
stæða auglýsinga- og markaðsþjón-
ustu, og teiknistofa sem bjóða af-
markaðri teikniþjónustu."
Ólafur Ingi Ólafsson hjá ís-
lensku auglýsingastofunni segir
að auglýsingastofur sem ekki hafa
gætt þess að byggja upp faglega birt-
ingaþjónustu hafi orðið fyrir vaxandi
samkeppni um hönnunar- og fram-
leiðsluverkefni frá einyrkjum og smá-
stofum. „Raunar er þetta hluti af mun
stærri vanda, sem margir viðskipta-
vinir auglýsingastofanna virðast eiga
í, en hann er sá að fyrirtækin hafa ekki
skilgreint nægilega vel þá þjónustu og
þær kröfur sem rétt sé að gera til
auglýsingastofunnar. Mörg stórfyrir-
tæki gera til dæmis ekki þær kröfur til
stofunnar sinnar að hún búi yfir og
nýti öll bestu fáanlegu tæki og upplýs-
ingar varðandi fjölmiðlanotkun og
þetta er sýnu alvarlegra þegar haft er
að huga að flest fyrirtæki verja að
minnsta kosti tveimur þriðju hlutum
auglýsingafjárins til birtinga."
Halldór Guðmundsson í Hvíta
húsinu segir árið 1994 um margt líkt
síðustu þremur árum, „efnahagslegar
BRAGIJÓSEFSSON
þrengingar hafa eðlilega komið fram
með fullum þunga í auglýsingafaginu
sem er spegilmynd viðskiptalífsins á
hverjum tíma.“
Helgi Helgason hjá Góðu fólki
segir að rekstrarlega sé árið svipað
og síðasta ár en bætir því við að helsta
rekstrarbreytingin sé sú að verkefnin
komi jafnar inn á stofurnar.
Leópold Sveinsson hjá AUK
telur að kreppan í íslensku viðskipta-
lífi hafði náð botninum árið 1993, „alla-
vega þykist ég greina hæga upp-
sveiflu nú. Fyrirtækin virðast vera að
ná þeirri hagræðingu í rekstri sem
þau hafa stefnt að og beita því niður-
skurðarhmfnum með minnkandi afli.
Hins vegar tel ég að íslenskt atvinnu-
líf hafi haft nokkuð gott af þrengingun-
um og langt sé í að verðbólgu-stjóm-
unarhugsunin komist til valda á ný.“
Hallur Baldursson hjá Yddu
segir að vandi auglýsingaiðnaðarins
endurspeglist í of Iágu eiginfjárhlut-
falli. „Það er nánast ómögulegt fyrir
þjónustufyrirtæki eins og auglýsing-
astofur að afla áhættufjármagns þar
sem reksturinn byggist svo til ein-
göngu á fjárfestingu í hugviti en síður í
hinum almennu, veðhæfu liðum, eins
og húsnæði og vélum.“
Ólafur Ingi Ólafsson segir að
rekstur auglýsingafyrirtækja gangi
mjög misjafnlega. „Þeir, sem voru í