Réttur - 01.06.1939, Qupperneq 31

ir með sióru orðin, róttæku en undirstöðulausu, F. R.
Valdimarsson o. fl. gerðu Jónasi þessa pólitík ótrú-
lega auðvelda og spiluðu að lolcum öllu upp í hend-
urnar á honum. Á haustþingi Alþýðusambandsins 1936
stóð Alþýðuflokkurinn á hátindi valds síns. IJá reið á
að kunna að nola valdið rétt. Og einmitt þá einangraði
Alþýðuflokkurinn sig með samþykktinni írægu, þar
sem hafnað var að eilílu samvinnu við lvommúnista-
flokkinn, en Framsókn sett skilyrði, sem engin tök
voru á að knýja hana til að ganga að með svona ein-
angrunarpólitík. örlög Alþýðuflokksins voru innsigluð
á þessu þingi. Pað voru að vísu „vinstri” lcraftar að
verki með hægri foringjunum í þessu, en þeir
„vinstri” kraftar voru þá undir forustu manna, sem
mátu meira kommúnistahatur sitt en einingu verka-
lýðsins gagnvart íhaldi og Framsókn. Og sameigin-
legt var það með hægri foringjunum og þessum
„vinstri” einangrunarmönnum, að báðir einblíridu
þessir aðiljar á Norðurlönd og héldu að liægl væri
bara með einu orði að gera Alþýðuflokkinn að sam-
svarandi flokki og sósíaldemókrataflokkar Norður-
landa voru orðnir, án þess að athuga að hér var þró-
unarstig verklýðshreyfingarinnar allt annað og for-
sendurnar gerólíkar. Pessi örlagaríku mistök beggja
áttu rót sína að rekja til þess, að ýmist höfðu foringj-
ar þessir alls ekki unnið í íslenzkri verklýðshreyfingu,
þekktu hana og þroskastig hennar því ekki af eigin
reynd og voru því einangraðir frá henni eða skorti
marxistiskan skilning á viðhorfinu hér. Hvorttveggja
gerði þá ófæra um að marlca stefnu verkalýðsins í
sósíalistiska átt, úl frá þeim skilyrðum, sem hér voru.
‘Kosningaúrslitin 1937 voru afleiðingin af þessari
pólitík. Beið nú Jónas ekki boðanna að nota sér mis-
tök einangrunarmannanna og lét nú bandamenn sína
í Alþýðuflokksforustunni ganga berserksgang til að
kljúfa hann. þannig að erindrekar Jónásar hefðu þar
öll ráð, sameiningarmennirnir væm brottreknir, en
111