Réttur - 01.06.1939, Qupperneq 36

LancLsbankinn grípur nú til dýrra og óvinsælla ráð-
stai'ana lil aö reyna að bjarga Kveldúlfi. Hann skapar
handa honum í'iskhringinn 1932 (SÍF). Og hann hjálp-
ar til við Spánarmúturnar 1933-—4. — Jónas segir i'isk-
hringinn skapaðan með „harðstjórn bankanna” og
telm- vald þeirra jafnoka löggjaíarvaldsins. Og hann
sveigir að Spánarmútunum í langri grein um „Hverju
leyna Jensenssynir þjóðina” og spyr: Er það milljón
eða hvað? Hagnýtir hann sér nú Kveldúli'shneykslið
til harðvítugra árása og stefnir auðsjáanlega að því að
koma Kveldúlii á kné og gera Landsbankann sér auð-
sveipari.
1937 virðist svo lilætlunin að láta lil skarar skríða.
Jónas boðar voveil'legan endi ævintýrisins í Lands-
bankanum — og snýr svo skyndilega við blaÖinu,
gengur inn á tillögur Landsbankastjórnarinnar um að
hlífa Kveldúiii og beitir sér nú aí öllu afli gegn Al-
þýðuflokknum.
Hvað veldur |>essai i breytingu á aístöðu Jónasar?
Leirri spurningu verður bezt svarað með því að at-
huga, hver hefði orðið afleiðingin, eí Framsókn og Al-
þýðuflokkurinn, — studd aí Kommúnislaflokknum, —
liefði knúð fram uppgjör Kveldúll's móti vilja Lands-
bankans og burgeisastéttarinnar í Reykjavík og þess
fylgis, sem hún hafði. AfleiSingin hefði orðið, að slétta-
baráttan hefði harðnaS geysilega, átökin milli auðvalds
og verkalýðs orðið hatröm, ríkisstjórnin verið knúð lil
mjög róttækra í'áðstafana, bæði á atvinnusviðinu og
líklega stjórnmálasviðinu, þar sem viS mátti búasl
uppþotum frá hálfu Kveldúlfsliðsins. VerkalýSurinn
hefði tvímælalaust Lekið fprustuna í þessari barátlu og
ómöguiegt að sjá fýrir, hvert þelta hefði leitt, nema að
einu leyti: „JafnvægiS” hans Jónasar var brostið, for-
ustan runnin úr höndum hans. — Og þetta sá hann
því skýrar, sem Alþýðuflokkurinn færði úl í öfgar á
mjög ögrandi og óviluilegan hátl kröfurnar um for-
ustu í málinu meS samþykklinni á haustþinginu 1936
116