Réttur - 01.06.1939, Síða 37

(„3 mánaða vixlinum”), — en eyðilagði um leið með
einangrunarpólitik sinni möguleikana lil að sigra á
þessu máli meðal fólksins, svo Jónas þuri'ti ekkert að
óttast, þó liann nú sviki þella mál, sem hann manna
mest hafði skrifað uin.
Jónas sá, að uppgjör Kveldúlfs hefði raskað öllum
grundvelli jafnvægispólitíkur hans. Hann sá, að hann
rakst hér á þau takmörk, sein hann frá upphaíi hafði
sett pólitík sinni, að reita ekki burgeisastétlina Lil al-
varlegrar reiði, æsa liana ekki til harðvíLugrar baráttu.
þegar íhaldið lekur sem heild upp hanskann fyrir
Kveldúlf, — sumpart vegna óviLurlegrar hardagaaðferð-
ar Alþýðuflokksins, þó takmarkið væri gott, — og hótar
jafnvel uppreisn, — þá lætur Jónas undan síga og sam-
komulagið alkunna er gert. Eftir að .Tónas sá, að bur-
geisástéttin ætlaði ekki að J)ola honum það að brjóta
Ivveldúlf á bak aftur, þá greip hann til þess næstbezta
fyrir sig, —, þrátt fyrir þá hættu, sem i því fólst upp á
framtíðina: að innlima Kveldúlf ásamt Landsbankanum
í valdakerfi sitt og breikka þannig grundvöll þess á
hægri hlið um leið og skarð kom í hann til vinstri.
Með samtvinningunni við Landsbankavaldið, — inn-
siglaðri með þeirri skipun Landsbankaráðsins, sem al-
ræmd er orðin, — sameinast valdsmannahópur Jónas-
ar því spilltasta úr borgarastéttinni, einmitt þeim hluta
hennar, sem vegna skuldanna verður að lifa sem afæta
á þjóðarlíkamanum.
Með þessari sameiningu er og tvímælalaust unnið í
samræmi við þá ósk brezkra lánardrottna íslands
(Hambros Bank o. fl.) að einbeita kröftum valdhafanna
hér að því að rýra lífskjör fjöldans, en knýja það fram,
að atvinnuvegirnir verði að „bera sig”, með allri skulda-
súpunni, óstjórninni og óreiðunni óhaggaðri. Pað voru
sameiginlegir hagsmunir allra þessara aðilja, — Reykja-
víkurvalds Framsóknar, Kveldúlfsvaldsins, Landsbanka
stjórnarinnar og Hambros Bank, — að fjárhags- og at-
vinnulíf hér héldist í sömu skorðum og ekki færðist
117