Réttur - 01.01.1968, Qupperneq 57

Með lækkun á verði hráefnanna, sem alþýða
þessara landa framleiðir, kreistir auðvaldið
blóðið undan nöglum þessa fólks. Með því
ægilega þjóðfélagslega umróti, sem auðvald-
ið veldur í þessum löndum (sbr. t.d. hina
feikn hröðu borgamyndun í rómönsku Ame-
ríku), er bláfátækri alþýðu hrúgað saman í
„blikk-borgum" og öðrum eymdarhverfum
stórborganna. — Og strax og hægt er að
opna augu þessarar alþýðu fyrir því hver böl-
valdur lífs hennar er, rís þar voldugt bylting-
arafl gegn auðvaldsdrottnum heims. En Viet-
nam-styrjöldin sýnir jafnframt hve ægilegt
blóðbað auðvaldið býr slíkum byltingaröfl-
um, meðan það fær enn frið til þess heima.
VERKALYÐUR
AUÐVALDSLANDA
En hættir þá verkalýður stóriðjulandanna
að vera hugsanlegt byltingarafl, þótt hann sé
að mestu kominn af hungurstíginu, svo hin
brýna, harða barátta um hið daglega brauð
reki hann eigi lengur til að steypa þeirri stétt,
sem áður tók brauð'ð frá börnum hans? Yms-
ir myndu máske segja að þorri verkalýðs
þessara landa væri nú kominn í svipaða að-
stöðu og borgarastéttin var víða meðan aðall-
inn enn var drottnandi stétt: velmegandi og
áhrifarík stétt, en ekki valdastétt. En þeir,
sem þannig vilja líta á verkalýð stóriðjulanda,
mega muna að einnig borgarastétt sú, sem
fyrrgreinda aðstöðu hafði, gerði byltingu að
lokum, þótt með öðru móti væri en hin enska
og franska borgarabylting, er brautina ruddi.
En það eru önnur rök eigi síður þung en
baráttan fyrir brauð'nu, sem knýja verkalýð
iðnaðarlandanna til að taka völdin af auð-
valdsherrum sínum, þegar sá verkalýður hefur