Réttur - 01.04.1972, Blaðsíða 23

Þrír kommúnistar að lesa Verklýðsblaðið úti fyrir „Gúttó“. Talið frá hægri: Óli Valdi-
marsson, Jóhannes Stefánsson, Svavar Árnason.
leið og menn byrjuðu að tínast I salinn hóf hann
upplestur mönnum til skemmtunar og hélt honum
áfram þar til honum þótti messufært orðið. Þá
sneri hann sér að fundarefninu. Fundir þessir
sendu áskoranir til bæjarstjórnar um atvinnubætur,
og tillögur um sama efni til verklýðsfélagsins og
héldu þannig málinu sívakandi. Stundum beitti
kommúnistadeildin sér fyrir þvi, að þessi mál voru
rædd i verklýðsfélaginu.
Glöggt man ég, að einu sinni — það var 13.
nóv. 1936 — fjölmenntum við á bæjarstjórnarfund
til að fylgja eftir kröfum um atvinnubætur og fyllt-
um salinn. Það voru samantekin ráð okkar, að
þegar langt var liðið á fundinn, stóð Jóhannes upp
og flutti alllangt mál um atvinnuleysið og kröfur
um úrbætur. Fundarstjóri, Jónas Guðmundsson,
tók þá skynsamlegu afstöðu, að láta Jóhannes
óáreittan, ella kynni að hafa dregið til tíðinda. En
strax og hann hafði lokið máll sinu sleit hann
fundl, þó að dagskrá væri ekki tæmd. Ekkert er
minnst á þessa ræðu Jóhannesar — hina fyrstu,
sem hann flutti á bæjarstjórnarfundi — í gjörða-
bókinni, heldur aðeins sagt, að fundinum hafi ver-
ið slitið vegna ókyrrðar.
STARFIÐ í
VERKALÝÐSFÉLAGINU
Við lestur fundargerða verklýðsfélagsins frá
þessum árum, blandast mér ekki hugur um, að
ég hefi verið þar aðaltalsmaður okkar kommún-
istanna um nokkurt árabil. Kom mér þetta nokkuð
á óvart, því það var fallið mér úr minni.
Baráttan í verklýðsfélaginu var hörð og hlífðar-
laus. Við kommúnistar höfðum skipulagt starf okk-
ar það vel og atkvæðatölur sýna, að við stóðum
saman sem einn maður.
Á fundi 3. des. 1933 reyndi fyrst á atkvæða-
styrk okkar í félaginu. Þá var fellt með 39 atkvæð-
7i