Réttur - 01.04.1972, Blaðsíða 25

maður en Hannibal Valdimarsson, sem reyndar var
þá ekki orðinn eins kunnur og síðar varð, en engu
að síður mikill bardagamaður. En allt kom fyrir
ekki. Varnir Alþýðuflokksins brustu og virkið féll í
hendur samfylkingarmanna. En eftir heimsóknina
hingað prédikaði Hannibal samfylkingarstefnu hér
fyrir austan.
Smölun á fundinn var mikil og einnig var nýjum
félögum smalað í félagið. Um inngöngu sóttu 67.
Urðu miklar umræður um inntökubeiðnirnar, eink-
um aldurstakmörk, en að lokum var samþykkt að
tala allan hópinn í félagið, en atkvæðisrétt skyldu
þeir einir hafa, sem náð höfðu 16 ára aldri, en 7
hinna nýju félagsmann voru undir þeim aldri.
Stjórnarkjöri lauk svo, að listi samfylkingarmanna
hlaut 110 atkvæði en listi Alþfl. 91. Auðir voru
3 seðlar. Alls hafa þvi verið á fundinum 211
félagsmenn, en auk þeirra voru þar nokkrir Al-
þýðuflokksmenn, sem rétt höfðu til fundarsetu,
þótt ekki væru í félaginu, þar á meðal bæjarfóget-
inn. Fundurinn var í Bióhúsinu, sem var alveg troð-
fullt. Formaður hinnar nýju stjórnar var Jóhannes
Stefánsson.
Æsingar voru miklar á fundinum og nokkrar
ryskingar i lokin, og hugir manna voru i sliku upp-
námi, að ekki vantaði mikið á að upp úr syði og
að fundurinn endaði í allsherjar slagsmálum.
Eftir á var kommúnistum legið á hálsi fyrir hina
miklu smölun í félagið fyrir aðalfundinn. Vissulega
gengum við vel.fram í þvi, en það gerðu hinir
engu síður. I skammargrein, sem ég skrifaði og
birtist i Þjóðviljanum 2. sept. 1938, staðhæfði ég,
að meiri hluti hinna nýju félaga hafi gengið inn
fyrir tilstilli Alþýðuflokksmanna. Þess er og að
gæta, að fáir menn höfðu gengið í félagið undan-
farin ár og því ekkert undarlegt þótt margir sæktu
um inngöngu þegar slík stórátök stóðu fyrir dyrum
sem á aðalfundinum 1937.
brimnesverkfallið
Á síðustu árum veru sinnar hér var Jónas Guð-
mundsson allt í senn, formaður verklýðsfélagsins,
framkvæmdastjórl fóðurmjölsverksmiðjunnar og
togarafélags og alþingismaður.
Haustið 1936 var togarinn Brimir gerður út á
karfaveiðar og var aflinn lagður upp hjá fóður-
Jónas Guðmundsson í miðið. Honum til
hægri handar er Árni Snævar, nú ráðu-
neytisstjóri, en til v. alfons Pálmason.
mjölsverksmiðjunni, slægður og bræddur. Verka-
fólkið taldi að við slæginguna væru kjarasamning-
ar þverbrotnir.
Taxtabrotin voru i því fólgin, að unnin var vakta-
vinna, en dagvinnukaup greitt allan sólarhringinn.
Togarinn Brimir var væntanlegur til hafnar 9.
sept. 1936 með fullfermi af karfa. Var þá i skyndi
kallaður saman almennur verklýðsfundur. Var þar
ákveðið að stöðva karfavinnsluna, unz taxtabrotin
hefðu verið leiðrétt. Mun það hafa staðið á endum,
að fundinum lauk og Brimir sigldi inn fjörðinn.
Marséruðu þá fundarmenn inn i „Gúanó". Nefnd,
sem þeir höfðu kosið, gekk á fund Jónasar og
lagði fyrir hann kröfur þeirra, en mikill mannfjöldi
safnaðist saman á bryggjunni og nágrenninu og
var talsverður æsingur í mönnum.
Vinnustöðvunin stóð ekki nema eina til tvær
klukkustundir. Þá hafði framkvæmdastjórinn fallist
á kröfur verkafólksins. Hurfu menn þá af vettvangi,
73