Réttur - 01.01.1979, Qupperneq 55

EINAR OLGEIRSSON:
ÁRÁS KÍNA
Á VIETNAM
Ekki er ein báran stök fyrir heimshreyf-
<ngu og hugsjón sósíalismans á þessari
öld byltinga hans og valds. Draugur stór-
veldahrokans ætlar að verða lífseigur og
9líman við þann Glám lengri og erfiðari
en ætlað var.
Vart hafa þeir Mao, Chu-En-lai og
Chu-Te legið þrjú ár í gröf sinni, - og
vitfirt ofstæki „fjórmenningaklíkunnar"
verið brotið á bak aftur, - fyrr en Teng er
sendur til Japans og Bandaríkjanna til
a<5 friðmælast og vingast við hina fornu
I
Eessi innrás kínverska hersins í Víet-
'iam er forkastanlegt illvirki, óverjandi
l'á sósíalistísku sjónarmiði.
Kínverskir valdhafar vinmælast við
japanska auðvaldsríkið, eitt hið sterk-
asta á jörðinni. — Kínverskir valdhafar
„Brenndu, milli fjöru og fjalls
hverja höll og kirkju úr landi!
Keisara-lund og pdfa-andi
sljórnar samt i koti kalls.“
Stcphan G.: Úr „Rennes".
fjendur. Og var það til að sanna alvöru
„vináttunnar“ nýju, að kínverski herinn
ræðst strax eftir heimkomuna frá „USA“
á Víetnam?
Sagt er að svo hafi verið mælt að
þetta væri gert til að refsa Víetnam?
Var verið að refsa þeirri hetjuþjóð fyrir
að hafa dirfst að sigra Bandaríkin? Var
verið að refsa henni fyrir að þola og lifa
af tvöfalt meira sprengjuvarp, eiturregn
og napalm en Evrópa fékk yffir sig í
heimsstyrjöldinni síðari?
segja að Kuomintang-herinn á Taiwan
megi vera í friði.
Er búið að strika yfir allt árásarstríð
japanska auðvaldsins á Kína 1931-45? Er
búið að fyrirgefa alla blóðstjóm Kuomin-
tang og allt blóðbaðið, sem Kommúnista-
flokkur Kína varð að þola?
55