Réttur - 01.01.1979, Side 80

Jesús og auðmenn heims
„Og heimsins friðarhöfðinginn
var hæddur, smáðnr, misskilinn.
Og þvf fór svo að sagan lians
varð — sorgarleiknr kærleikans."
„Hans auðskilda kenning varð ásteytingar steinar,
og ofsóttir og vegnir hans bestu lærisvcinar.
í nafni lians þjóðvaldar drýgðu dauðasyndir
af darragný og vopnbliki heyrnarlausir, blindir.
1‘eir misþyrmdu, bannfærðu, myrtu frið á jörðu,
og musteri drottins að vopnabúri gjörðu."
GuÖmundur GuÖmundsson:
Úr kaflanum „Kristur" í
kvæðaflokknum „Friður á jörðu".
„Sjá skartbúnar fylkingar féglæframanna,
er flykkjast f kauphallar iðrandi sveim!
Hve lítils er metið þar manngildið sanna:
I>að miðast við ágóða á rökstólum þeiinl
Nei, mannúð og kærleikur kemst ekki nærri
þeim kanphallar drotnum, - það stórskotalið
er þrándur í götu og hann jafnvel hærri
en hergögn og styrjaldir alþjóðafrið."
GuÖmundur Guðmundsson:
í kvæðaflokknum „Friður á jörðu".
IJr kaflanum „Auður og örbirgð"
Höfðingjum sagt til synda
„Ein saga er geymd og er minningarmerk
nm messu lijá gömlum sveitaklerk.
Hann sat á Mosfelli syðra.
Hann saup; en hann smaug um Satans garn.
í sál bar hann trú, cn dró kjólinn í skarn
- cinn herrans þjónn og citt heimsins barn
með hjarta, sem kunni að iðra."
„Tvíhringt" kvað biskup og lyllti sér innst.
„Nú tek ég sjálfur í streng, þess skal minnst.
Ég nppræti hneykslið, hvar sem það finnst.
Hér verður prestlaust á nóni."
„I>ið viljið þcim hrasandi hrinda lil falls,
hnekkja þeim veika til fulls og alls,
svo bugaði reyrinn brotni.
I>ið, hofmenn, sem skartið með liefð og fé, -
liingað var komið að sjá mig á kné.
En cinn er stór. Hér er stormahlé.
Hér stöndum við jafnt fyrir drottni.
Hver brýnir mót öreigans bæn sinn róm,
itver blettar saklcysið hörðustum dóm,
liver grýtir, ef gæfunni hnignar? -
Hvér drápshönd sker mannorð vort, dulin og sterk,
liver drýgir hugskotsins nfðingsverk?
Já, hvar er vor dómstóll? í hræsnarans kverk,
liraksins, er þýlyndið tignar.
Þar heyrðu þeir prest - við eitt bláfátækt brauð,
og lirjóst þeirra eigin fundust svo snauð,
en bróðirinn brotlegi ríkur. —
í minnum cr höfðingja heimreiðin enn.
Þeir hurfu í messulok allir í senn.
Og það voru hljóðir, hógværir menn,
sem héldu til Reykjavíkur.
Einar Benediktsson:
Úr „Messan á Mosfelli".
Þegar „brautin“ er brotin til enda
„Og þá verður himininn heiður og skær;
því hann er j>á kominn til valda,
sem eingan vill neyða, sem öllum er kær,
sem elskar hvert hjarta sem lifandi slær,
og jiarf ekki á Helvfti að halda.
Þá verða ekki smælingjum veðrin svo hörð
og vistin svo nöpur á fjöllum,
]>ví skjól hefur fundið liin húslausa hjörð,
og hún er ]>á blíðari, móðir vor, jörð,
og blessuð af börnunum öllum."
Þeir gengu í stofuna, tíu tals,
hins tfmanlcga og eilffa valds
allir þeir æðslu á Fróni.
Þorsteinn Erlingsson:
Úr „Brautinni".