Morgunblaðið - 05.02.2006, Qupperneq 73

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 5. FEBRÚAR 2006 73
MINNINGAR
Laugardaginn 21.
janúar síðastliðinn
kvöddum við Hamelý
frænku, frænku sem var okkur öllum
svo kær. Hún var móðursystir
mannsins míns og ein sú fyrsta af
fullorðna frændfólkinu hans sem ég
kynntist. Ég hafði reyndar heyrt um
þessa einstöku frænku og mér fannst
ákveðinn ævintýraljómi yfir því þeg-
ar Óskar var að segja mér frá Ha-
melý. Hún var frænkan sem hitti ást-
ina í Ameríku, flutti til Júgóslavíu
með Kojic sínum, bjó fyrst í Belgrad í
tvö ár en síðan bjó fjölskyldan á
sumrin í sveitinni í Zakutu en í
Reykjavík á veturna. Þau Kojic áttu
m.a. sjónvarp löngu áður en það varð
sjálfsagður hlutur á heimilum, buðu
upp á útlenskt sælgæti og gosdrykki
og síðast en ekki síst átti Kojic kvik-
myndatökuvél sem varð til þess að
Óskar fjárfesti í fyrstu upptökuvél-
inni sinni fyrir fermingarpeningana
og byrjaði eins og Hamelý og Kojic
að festa á filmur daglegt líf og merk-
isatburði. Hamelý var dugleg að
safna saman systkinabörnum sínum,
fór með þau í bíltúra upp í sveit, hélt
barnaboð og stundum var haldið jóla-
ball heima hjá henni og þangað mætti
jólasveinn með góðgæti í poka.
Eftir að ég kynntist Hamelý fyrir
þrjátíu og sex árum gerði ég mér
strax grein fyrir því hve einstök hún
var og hvers vegna frændi hennar
hafði svo miklar mætur á henni. Síð-
an þá höfum við átt samleið. Náið
samband og mikill samgangur var
milli heimila systranna, Ernu og
Hamelýjar, en eftir að þær stofnuðu
fjölskyldur bjuggu þær lengst af við
sömu götur, fyrst við Hávallagötu og
síðan við Flyðrugranda. Eiginmenn-
irnir urðu vinir og börnin þeirra áttu
ávallt öruggt athvarf á báðum heim-
ilunum enda mynduðust sterk tengsl
milli þeirra. Við Óskar hófum búskap
í kjallaranum hjá Hamelý og Kojic.
Þau og dæturnar voru aufúsugestir
hjá okkur á Kaupmannahafnarárun-
um en þá millilentu þau ávallt í Kaup-
mannahöfn á leið til og frá Júgóslav-
íu.
Eftir að við fluttum heim hélt þetta
nána samband áfram. Við Hamelý
urðum t.d. mæður með árs millibili,
hún að yngstu dótturinni af fjórum
en ég að fyrsta barni af fjórum og þau
urðu jafnnáin og væru þau börn
systra. Myndirnar renna gegnum
hugann í formi ljósmynda og kvik-
mynda, systurnar Erna og Hamelý
með mökum, börnum, tengdabörn-
um, barnabörnum og mökum þeirra
og nú um síðustu jól tveimur barna-
barnabörnum, en alla jóladaga hitt-
ust þær með hópana sína. Hringrásin
heldur áfram því að langömmustrák-
arnir hennar Ernu eru aðeins ári
yngri en yngsti dóttursonur Hame-
lýjar.
Þau Hamelý og Kojic voru höfð-
ingjar heim að sækja, bæði í Reykja-
vík og Zakutu. Kojic var ræðismaður
Júgóslava á Íslandi og heimilið stóð
öllum opið. Þar var ekki farið í mann-
greinarálit, allir Júgóslavar sem til
Íslands komu voru velkomnir heim
til þeirra. Það skipti engu hvort um
var að ræða menn í opinberum er-
indagjörðum, ungt fólk í atvinnuleit,
starfsmenn virkjanaframkvæmda á
hálendi Íslands, íþróttafólk, lista-
menn, skákmenn vegna mótsins 1972
og þannig mætti áfram telja.
Oft sáu þau um að útvega Júgó-
slövunum húsnæði til lengri eða
skemmri tíma, ýmist hjá sér eða ætt-
ingjum og vinum. Já, hún Hamelý
tók á móti öllu þessu fólki af hlýju og
rausnarskap og án þess að hreykja
sér af því. Heimili þeirra hjóna
GUÐRÚN (HAMELÝ)
O. ÓSKARSDÓTTIR
✝ Guðrún (Ham-elý) Ottesen
Óskarsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 8.
febrúar 1930. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
17. janúar síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Fossvogskapellu 21.
janúar.
gegndi í raun stöðu
sendiráðs. Það var hlý-
legt og bar þess glöggt
vitni að húsráðendur
áttu rætur að rekja til
ólíkrar menningar, ís-
lenskum og júgóslav-
neskum hlutum bland-
að saman á
skemmtilegan hátt.
Hamelý var í eðli
sínu mikil fjölskyldu-
manneskja og hún
lagði svo sannarlega
sitt af mörkum til að
rækta fjölskyldubönd-
in. Þetta á bæði við um fjölskyldur
systkina hennar og tengdafólkið. Hér
á árum áður hélt hún árlega matar-
boð fyrir alla stórfjölskylduna þar
sem borðin svignuðu undan kræsing-
um og Kojic lét ekki sitt eftir liggja
hvað eldamennskuna varðaði. Marg-
ir úr frændgarði Kojic komu líka í
heimsókn til Íslands og við kynnt-
umst þeim, ekki síst vegna þess að
oftar en ekki kom það í hlut Óskars
míns að sýna þeim undraheim ís-
lenskrar náttúru, honum treystu Ha-
melý og Kojic best fyrir gestunum
sínum. Við áttum þess líka kost að
kynnast lífinu í Zakutu. Þá sáum við
Hamelý sem húsmóður á júgóslav-
nesku sveitaheimili, hittum afa og
ömmu og fólkið hans Kojic og sáum
með eigin augum hvernig daglegt líf
fjölskyldunnar var. Við nutum í raun
gestrisni allra í nágrenninu því sveit-
ungarnir vildu sýna fólkinu hennar
Hamelýjar sömu hlýju og vinsemd og
hún sýndi því. Ég hef oft dáðst að því
hve auðvelt Hamelý virtist eiga með
að laga sig að ólíkum aðstæðum því
þegar hún, borgarbarnið, flutti til Za-
kutu var margt þar mjög frumstætt.
Þetta sýnir ef til vill best hversu vel
gerð og heilsteypt hún var.
Hamelý var mjög skemmtileg
kona, glaðlynd, orðheppin, hrein og
bein, naut sín vel í góðra vina hópi og
einlægur vinur vina sinna. Hún var
35 ára lengur en nokkur annar sem
ég hef kynnst og bar aldurinn alltaf
jafnvel. Hún var gæfumanneskja í
einkalífinu og hún kunni svo sannar-
lega að meta það. Henni þótti vænt
um fjölskyldu sína og hélt í heiðri
minningu foreldra sinna. Kojic og
stelpurnar þeirra voru henni allt og
barnabörnin sólargeislar í lífi ömmu
sinnar. Hún fór þó ekki varhluta af
áföllum í lífinu og tók mjög nærri sér
áföll síðustu ára. Þá fann hún sig best
í faðmi nánustu fjölskyldu og vina.
Fyrir mína hönd og barnanna okk-
ar Óskars er Hamelý þökkuð sam-
vera sem aldrei bar skugga á. Hún
var alla tíð þátttakandi í gleði okkar
jafnt sem sorg og miðlaði af reynslu
sinni þegar við þurftum á því að
halda. Slík tryggð er ómetanleg.
Elsku Írena, Helena, Milunka,
Sassa og fjölskyldur. Þið þekkið hug
okkar og við vitum öll að á stundum
sem þessum verða orð oft svo einskis
nýt. Sorgin er svo ólýsanlega sár en
það er bjart yfir minningunum. Von-
andi mun sú birta leiða ykkur áfram.
Blessuð sé minning hennar.
Þórunn Halldóra Matthíasdóttir.
Elsku Hamely. Ég minnist þín
með hlýju og gleði. Ég man hversu
yndislegt það var að koma til þín. Þú
tókst alltaf svo vel á móti mér. Þegar
ég var lítil elskaði ég að koma til þín,
að fá Cocoa puffs í sérstöku barna-
skálunum þínum skrautlegu. Þegar
ég sé þig fyrir mér í huganum sé ég
þig alltaf brosandi. Og alltaf brost-
irðu með augunum. Á grunnskólaár-
um mínum var mitt uppáhald að fara
í sund, fór á hverjum degi með vin-
konum mínum. Á þessu tímabili fórst
þú einnig mikið í sund og man ég allt-
af eftir hvað mér fannst gaman þegar
ég sá þig þar sem var ekki sjaldan.
Þú varst alltaf með svo fallega sund-
tösku og sundhettu, svo fín og sæt.
Einnig fannst mér fallegt af þér á af-
mælinu mínu síðasta hvað þú sendir
mér fallega kveðju, og ég veit þú
hefðir komið ef þú hefðir treyst þér.
Og þegar ég kom svo upp á spítala til
þín þegar þú fórst í hjartalokuað-
gerðina fannst mér svo vænt um
hversu glöð þú varst að sjá mig. Var
ekki búin að sjá þig í dálítinn tíma þá.
Og síðast þegar ég hitti þig kom ég
heim til þín og mamma og Irena voru
hjá þér og eins og alltaf tókstu mér
opnum örmum, hlý og fordómalaus,
sama á hverju gekk. Mér finnst gott
að rifja upp minningarnar um þig en
sakna þess að hafa þig ekki lengur
hjá okkur. En ég veit þér á eftir að
líða betur og hlakka ég til að sjá þig
þegar þar að kemur. Ég bið Guð um
að geyma þig vel, ég mun geyma
minninguna þína vel og hafa þig í
bænum mínum.
Þín frænka
Halldóra Lillý.
Hjartans þakkir fyrir hlýhug og vinsemd við andlát
og útför ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÓLAFAR BJARTMARSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunarheimlinu
Skjóli, Laugaskjóli og Hlíðabæ sem sinntu henni af
alúð í veikindunum.
Ólafur S. Andrésson, Sigrún Helgadóttir,
Guðrún Andrésdóttir, Andy Jones,
Auður Andrésdóttir, Kristján Guðmundsson,
Ágústa Andrésdóttir, Paul Richardson,
Guðbjörg Þóra Andrésdóttir, Jósteinn Einarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu við andlát
og útför ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
DANÍELS D. BERGMANN
fv. bankaútibússtjóra,
Langagerði 82,
Reykjavík.
Kristbjörg Þ. Bergmann,
Kristín Bergmann, Gabriel A. Espi Moro,
Þórður Daníel Bergmann, Kristín Valtýsdóttir,
Sigríður Bergmann, Guðjón Sívertsen,
barnabörn og langafabarn.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför elsku-
legrar móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ÞÓRÖNNU FINNBOGADÓTTUR,
Kristnibraut 77,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki líknardeildar
Landspítala, Landakoti, fyrir frábæra umönnun í veikindum hennar.
Þá færum við starfsfólki heimahjúkrunar Karitasar þakkir.
Eyjólfur Torfi Geirsson, Þóra Sigríður Einarsdóttir,
Kristín Geirsdóttir, Ólafur Hróbjartsson,
Tryggi E. Geirsson, Dagný Ingólfsdóttir,
Kolbrún Geirsdóttir, Guðmundur Sigurðsson,
Þórhildur R. Geirsdóttir,
Magnús Þór Geirsson, Margrét Erna Þorgeirsdóttir,
Axel Geirsson, Ásgerður S. Gissurardóttir,
Finnbogi Geirsson, Dalrós Jónasdóttir,
Guðlaug Geirsdóttir, Þórarinn Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem sendu
okkur blóm, samúðarkort og hlýjar vinakveðjur
vegna andláts og útfarar móður minnar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR BRIEM BJÖRNSSON.
Ragnhildur Björnsson, Arnbjörn Kristinsson,
Ágúst Arnbjörnsson, Bertha Traustadóttir,
Ásdís Arnbjörnsdóttir, Demir Ilter,
Árni Geir Björnsson, Robyn Björnsson
og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug vegna and-
láts og útfarar eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
KRISTINS PÁLSSONAR
fyrrum verslunarstjóra,
áður til heimilis í Löngumýri 14,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunarheimilisins
í Skjaldarvík fyrir notaleg samskipti og frábæra umönnun.
Magnea Júlíusdóttir,
Sverrir Kristinsson,
Snorri S. Kristinsson, Lísbet Davíðsdóttir,
Álfheiður Pála Magnúsdóttir, Björn Brimar Hákonarson,
Arnheiður Vala Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir fyrir sýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar
NÍELSAR HELGA JÓNSSONAR,
Birkihlíð 14,
Reykjavík.
Dóra Unnur Guðlaugsdóttir,
Valgerður Níelsdóttir, Lárus Loftsson,
Gústaf A. Níelsson, Bergþóra Sigurbjörnsdóttir,
Guðlaugur Níelsson, Ragna Þóra Ragnarsdóttir,
Brynjar Níelsson, Arnfríður Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug vegna and-
láts eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
ÁRNA VILHELMS JÓNSSONAR,
Hraunbæ 103,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til Guðmundar Sigurjónssonar,
Strætókórsins og félaga hjá Strætó bs. fyrir
aðstoð og stuðning.
Einnig deildar A6 Landspítala Fossvogi og K1 Landspítala Landakoti
fyrir góða umönnun.
Hulda Bjarnadóttir,
Hrafnhildur Árnadóttir, Svavar Þorvaldsson,
Bjarni Árnason, Margrét Stefánsdóttir,
Arna Svavarsdóttir, James R. Brown,
Árni Hrafn Svavarsson, Hrönn Skaptadóttir,
Hulda Bjarnadóttir
og langafabörn.