Morgunblaðið - 15.10.2006, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. OKTÓBER 2006 35
Prag
í allt haust
frá 19.990 kr.
Barcelona
Flugsæti báðar leiðir með
sköttum, m.v. 2 fyrir 1
tilboð, 6.-9. nóv.,
13.-16. nóv. eða 20-24. nóv.
Netverð á mann.
Beint flug
í allt haust
Beint flug
20. október
frá 29.990 kr.
Búdapest
í haust – síðustu sæti
Borgarveisla
í okt. og nóv.
frá 19.990 kr.
17. nóvember
frá 59.990 kr.
Beint flug
17. nóvember
Aukaflug
Beint flug
í okt. og nóv.
Kraká
Flugsæti með sköttum,
m.v. 2 fyrir 1 tilboð
23. eða 29. okt.
Netverð á mann.
Ljubljana
Beint flug
í okt. og nóv.
Róm
Flug, skattar og gisting
í tvíbýli á Hotel
Archimede í 4 nætur.
Netverð á mann.
Skógarhlí› 18 • 105 Reykjavík • Sími 595 1000 • Fax 595 1001
Akureyri sími: 461 1099 • Hafnarfjörður sími: 510 9500
27. október
frá 29.990 kr.
Flug, skattar og gisting
í tvíbýli í 4 nætur, m.v.
„stökktu tilboð“.
Netverð á mann.
Flugsæti báðar leiðir með
sköttum, m.v. 2 fyrir 1
tilboð, 6.-9. nóv.,
13.-16. nóv. eða 20-23. nóv.
Netverð á mann.
Beint flug
í nóvember
frá 19.990 kr.
Flug, skattar og gisting
í tvíbýli í 3 nætur, m.v.
„stökktu tilboð“.
Netverð á mann.
Hómópatanám
Um er að ræða 4 ára nám sem byrjar
21. og 22. okt. á vegum College of
Practical Homoeopathy í Bretlandi.
Mæting 10 helgar á ári í Reykjavík.
Kynning á náminu verður 20. okt.
Upplýsingar gefur Martin í símum
567 4991 og 897 8190.
Hómópataskólinn - Stofnaður 1993
www.homoeopathytraining.co.uk
Laugavegur 63 • S: 551 4422
Skoðið úrvalið á laxdal.is
Kápuúrval
gutti hafði ég ekki eigið herbergi
heldur var frammi á gangi og
heyrði þessa músík úr herbergjum
bræðra minna. Og þegar flott lag
barst þaðan sveif ég hreinlega á
braut.“
Á skjön við samtímann
Eiríkur, elsti bróðir Halls,
kynnti Hall ungan fyrir lifandi tón-
list. „Hann rak á tímabili ljósaleigu
fyrir tónleikahald og gekk undir
nafninu Eiki pera. Eiki tók mig oft
með, níu-tíu ára, á tónleika og
hafði sér til aðstoðar við uppsetn-
ingu ljósanna. Þannig náði ég
kornungur að sjá þessi flottu bönd,
alla þessa miklu grósku sem kennd
er við Rokk í Reyjavík-tímann.
Hún snerist ekkert endilega um að
kunna mikið á hljóðfæri, heldur
gera það sem menn gátu og hafa
gaman af því. Sú vakning varð til
þess að ég fór að velta fyrir mér í
alvöru að spila sjálfur.“
Hallur er af næstu músíkkynslóð
á eftir, þeirri sem flutti og hlustaði
á nýrómantíkina svokölluðu og
hafði Duran Duran í fararbroddi.
„Ég fílaði þá músík alls ekki. Átti
litla samleið með skólafélögum
mínum að þessu leyti og hlustaði
frekar á eldra efni eða jaðartónlist,
þungarokk og pönk, eitthvað sem
maður kallaði „alvöru tónlist“.
Þetta var alveg á skjön við sam-
tímann. Þá var það talsvert mál.
Annað hvort var maður með eða á
móti. Núna geta krakkar hlustað á
allt, jafnt rapp sem rokk, og þykir
ekkert tiltökumál, sem betur fer.“
Ekki leið á löngu áður en Hallur
fann sér skoðanabræður, stofnaði
band í bílskúr uppí Breiðholti og
hjólaði þangað á æfingar úr Vog-
unum. Með Ara bróður sínum
stofnaði hann hljómsveitina Gypsy,
sem vann Músíktilraunir 1985.
„Það var næsta fáránlegt því
Gypsy spilaði AC/DC-rokk, sem
var nú ekki „inni“ á þeim tíma. Við
spiluðum í Höllinni sem var mikil
upplifun fyrir fimmtán ára dreng,
en líka hingað og þangað á börum
og búllum, þannig að því kynntist
maður líka ungur. Fyrstu tónleik-
arnir voru á skemmtistaðnum
Roxy við Skúlagötu og ég man að
ég ældi af stressi áður en þeir
byrjuðu.“
Fyrir mér er allt nýtt
Hallur var tvo vetur í mennta-
skóla en hætti. „Ég nennti ekki að
mæta og enn síður að læra. Nám
átti engan veginn við mig. Og ég
hef aldrei lært neitt í tónlist, form-
lega. Hef bara notast við eyrun og
þreifað mig áfram sjálfur.“
Heldurðu að þú hafir af þeirri
ástæðu þurft að hafa meira fyrir
því að sanna þig?
„Kannski. En ég held að það
hafi rauninni gagnast mér vel í
þessum bransa að fyrir mér er allt
nýtt. Ég uppgötva tónlistina um
leið og ég sem hana og spila í stað
þess að hafa öll fagleg orð og
konsept og formúlur á hreinu fyr-
irfram. Einu sinni var ég að vinna
með Þorvaldi Bjarna að Todmo-
bileplötu og hann varð mjög
þreyttur á vankunnáttu minni í al-
mennum hugtökum og tónfræði.
Til að hjálpa mér að skilja lánaði
hann mér bók sem heitir „Tón-
fræði fyrir byrjendur“ og leiðir
mann í allan sannleika um tónfræði
og nótnalestur. Ég las þessa bók af
mikilli skyldurækni og skildi allt
sem í henni er. Þegar ég lagði
hana frá mér á náttborðið hugsaði
ég: „Aha, svona fara þeir að
þessu.“ En um leið mundi ég ekk-
ert af því sem ég var búinn að
lesa. Þetta átti ekki erindi til mín.
Ég er eiginlega einsog barn í
þessu fagi. Ég held að það hjálpi
mér við að finna eigin tón. Mér
finnst skemmtilegast þegar ég veit
ekkert hvað ég er að gera. Er bara
með einhverja hugmynd um hvað
mig langar að heyra. Ég legg mik-
ið uppúr því að „leika tónlist“, að
leika sér og taka ekkert of alvar-
lega, grípa andartakið og kanna
hvað gerist. Ég vinn frá hjartanu
frekar en af akademískri þekkingu,
enda er hún ekki fyrir hendi.“
Áður en tónlistarferillinn tókst á
flug vann Hallur alls kyns störf,
auglýsingagerð, skiltagerð, pípu-
lagnir, svo dæmi séu tekin. „En
tónlistin var alltaf aðalatriðið hjá
mér. Allar hljómsveitir, sem ég hef
verið í, fluttu eigið efni en ekki
vinsæla smelli eftir aðra. Þekktust
er sjálfsagt Ham. Ég hætti í henni
eftir mjög frjósamt tímabil þegar
mér fannst ekki nægileg sköpun í
gangi. Þá stofnaði ég mína eigin
hljómsveit, sem hét Þrettán. Núna
eru einmitt þrettán ár síðan. Nafn-
ið kom til vegna þess að talan
þrettán var allt í kringum mig: Ég
bjó í húsi númer 13, vann í húsi
númer 13, þar sem ég var starfs-
maður númer 13, og fleira gæti ég
nefnt. Talan 13 hefur mætt for-
dómum gegnum tíðina og mér
fannst upplagt fyrir rokkband að
taka afstöðu með henni á þennan
hátt. Hljómsveitin Þrettán sendi
frá sér þrjár plötur sem stærsta
óháða plötufyrirtæki Frakklands
gaf út fyrir evrópumarkað. Ég er
mjög ánægður með þær því efnið
var ævinlega þvert á tískustraum-
ana. Og ný plata með Þrettán hef-
ur legið núna síðan í vor í fimm
þúsund eintökum á lager útí
Frakklandi vegna einhverrar
tregðu hjá dreifingaraðilanum
Sony. Það er ömurleg tilhugsun en
ég verð að vona að úr rætist.“
Fjölbreytileikinn og persónu-
leikinn
Þegar hann semur texta við lög
verða þeir undantekningarlaust til
eftirá. „Þótt ég eigi frekar auðvelt
með að setja saman texta eru lögin
í rauninni það sem ég hef að segja.
Þegar ég sit í leikhúsi og verð fyr-
ir hughrifum af verkinu verður til
einhver rytmi eða melódía innra
með mér, ekki orð eða setningar.
Lagið er þá um það sem maður
getur ekki sagt með orðum.
Ég held að músíkin mín ein-
kennist af fjölbreytni, sem sækir
áhrif hingað og þangað en hermir
þó ekki eftir neinu. Hún getur ver-
ið allt frá píanóverkum til hvers-
dagslegrar harmóníkkumúsíkur,
kontrabassaorgíur uppí sixtís-
gleðitónlist, blús eða djass, rokk
eða bara hávaði. Ég held hún
þekkist, burtséð frá stílnum og
fjölbreytileikanum, á einhvers kon-
ar persónuleika, einhverju sem
notar allt án þess að kunna það
fræðilega. Ég vona að hún sé fersk
og spennandi.“
Það var systir Halls, danshöf-
undurinn og dansarinn Ólöf Ing-
ólfsdóttir, sem varð til að þess að
jaðarrokkarinn fór að semja músík
fyrir aðra miðla, leikhús, útvarp og
kvikmyndir. „Hún var að setja upp
verk árið 1996 og bað mig um tón-
list við þá sýningu, sem var mjög
gaman. Í framhaldinu fór ég að
vinna músík fyrir auglýsingar og
svo fleiri verkefni fyrir Ólöfu.
Smám saman spurðist út að það
væri þarna náungi sem gæti gert
þetta. Ég held að tónlistin mín fyr-
ir dansverk Ólafar, Maðurinn er
alltaf einn, sem fór víða og hlaut
góðar móttökur, hafi að vissu leyti
skipt sköpum. Leikstjórar og höf-
undar fóru að hafa samband og
boltinn hefur rúllað á síauknum
hraða síðan.“
Hallur hefur unnið mest með
leikstjórunum Jóni Páli Eyjólfs-
syni, Agnari Jóni og Hjálmari
Hjálmarssyni. „Mér finnst mjög
ánægjulegt að vinna aftur og aftur
með flinku fólki sem mann lyndir
við og hefur brennandi áhuga á því
sem það er að gera þótt það geri
það á ólíkan hátt. Ég hafði í raun-
inni ekki mikið farið í leikhús og
haft meiri áhuga á kvikmynda-
forminu. En leikhúsið er heillandi
þegar maður kynnist því, ekki síst
fyrir nándina við áhorfendur.
Töfrabrögð þess fara beint inn í
tilfinningalífið. Kvikmyndin er
dreifðari miðill og skiptir mestu að
tónlistin nái að gefa henni karakt-
er. Þau eru nokkur tónskáldin sem
kunna þetta mjög vel, menn einsog
Angelo Badalamenti og í sumum
tilfellum John Barry. Einu sinni
var mér sagt að tónlistin mín líkt-
ist Nino Rota og þá fór ég að stúd-
era hann, en ekki þó fyrr! Það leið-
inlega við þróun kvikmynda-
tónlistar í seinni tíð er hvað hún er
orðin hver annarri lík, einkum í
stóru myndunum, gjarnan með yf-
irþyrmandi sinfóníumottum og
popplögum yfir hasarsenurnar.“
Hann segir að fátt nái betur til
tilfinninganna en tónlist og fátt
spegli þær betur. „Tónlist getur
túlkað, þegar vel tekst til, hvernig
manni líður. Og mér líður bara
aldrei einsog sinfóníuhljómsveit!
Þar fyrir utan er stundum sterkast
að hafa enga tónlist í atriðum sem
eru sérlega tilfinningaþrungin. Eitt
af því sem ég á enn ógert er að
semja tónlist við bíómynd. Það
væri rosalega gaman. Ég átti eftir
að gera stóran söngleik í Borg-
arleikhúsinu. Það gerist í vor.
Draumarnir geta ræst, ef maður
heldur sig við efnið.“
ath@mbl.is