Morgunblaðið - 04.02.2007, Qupperneq 64

64 SUNNUDAGUR 4. FEBRÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
DÓRA RAGNHEIÐUR GUÐNADÓTTIR
frá Kotmúla í Fljótshlíð,
sem lést á líknardeild Landakotsspítala að kvöldi
föstudagsins 26. janúar, verður jarðsungin frá
Áskirkju mánudaginn 5. febrúar kl. 13:00.
Sigríður Valdimarsdóttir, Guðjón Ólafsson,
Steinunn María Valdimarsdóttir, Ólafur Rúnar Jónsson,
Sara Regína Valdimarsdóttir, Þórarinn Magnússon,
Inga Aðalheiður Valdimarsdóttir, Ólafur Örn Klemensson,
Guðjón Viðar Valdimarsson, Guðrún Sigurðardóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, amma og langamma,
HILDUR HALLDÓRSDÓTTIR,
Hlíðarvegi 65,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Digraneskirkju mánudaginn
5. febrúar kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afbeðnir en
þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabba-
meinsfélag Íslands.
Runólfur Þórðarson,
Sigrún Halla Runólfsdóttir,
Þórunn Inga Runólfsdóttir, Alfreð Ómar Ísaksson,
Ásdís Hildur Runólfsdóttir,
Þórður Runólfsson, Anna Sigrúnardóttir,
Hildur Elsa Rósantsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Hjartkær frænka okkar,
DÝRFINNA TÓMASDÓTTIR,
áður Gautlandi 1,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Neskirkju mánudaginn
5. febrúar nk. kl. 13:00.
Blóm vinsamlega afþökkuð en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Minningarsjóð augn-
deildar Landspítalans í síma 543 1159.
F.h. annarra aðstandenda,
Ólafía S. Hansdóttir, Hreiðar Sigurbjarnason,
Lára G. Hansdóttir, Guðmundur V. Sigurbjarnason,
Dýrfinna P. Hansdóttir, Sigurður T. Sigurbjarnason,
Hafsteinn Sigurbjarnason,
Guðrún Erla Sigurbjarnadóttir,
Sigríður Sigurjónsdóttir og fjölskyldur.
✝
Við þökkum auðsýnda aðstoð, samúð og vinarhug
við fráfall og útför
ÞÓRU KRISTINSDÓTTUR,
Silfurbraut 40,
Höfn, Hornafirði.
Kári Alfreðsson,
Hlynur Kárason og Bjarki Kárason,
Kristinn Guðmundsson,
Unnur Guttormsdóttir,
Smári Kristinsson,
Hanna Kristinsdóttir,
Guðmundur Kristinsson.
✝
JÓNA HALLDÓRSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Grund,
við Hringbraut,
áður Grundargerði 15,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju mánudaginn
5. febrúar kl. 11.00.
Elfa-Björk Gunnarsdóttir,
Jóna Gígja Eiðsdóttir, Eiríkur Sævaldsson
og fjölskylda.
Elsku frændi. Þá
eruð þið aftur sam-
einuð, einstæð móðir
og börnin hennar.
Þegar ég var fjögurra ára man ég
þig fyrst. Ég hafði þá ekki hug-
mynd um að pabbi ætti systkini,
hvað þá eineggja tvíburabróður.
Rútan á planinu var blá og hvít og
Ingvar Breiðfjörð
✝ Ingvar Breið-fjörð fæddist í
Reykjavík 1. janúar
1930. Hann lést á
heimili sínu í Stykk-
ishólmi, 19. desem-
ber síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Stykkishólms-
kirkju 29. desem-
ber.
mig minnir að núm-
erið hafi verið P-10
frekar en P-21. Bíl-
stjórinn sem keyrði
hana var í prjónaðri
peysu, blárri með
hvítu brjóstmynstri.
Bílstjórinn varst þú.
Mikið var ég montin
af því að ég ætti
frænda sem keyrði
þessa rútu. Síðan
koma minningarnar
hver af annarri: Þú
að heimsækja ömmu í
Melbæ, þú í heim-
sókn hjá ömmu í Vík, þú að fara
inn á Tangagötu til ömmu. Þú hjá
símanum og þú að dunda í bíl-
skúrnum.
Það var gaman að fara í kassa-
bílaleik með Atla, því strákarnir
áttu flottustu kassabílana í flot-
anum, með fjöðrum á öllum og loft-
netum, því það urðu auðvitað að
vera talstöðvar í trukkunum. Þegar
sjónvarpið kom var spennandi að
fara til ykkar og fá að horfa á það.
Þið Helga voruð með þeim fyrstu í
Hólminum að fá litsjónvarp. Þá var
gaman að fara til ykkar og fá að
horfa á Prúðuleikarana, það var
svo mikil litadýrð í þeim. Sam-
bandið á milli ykkar tvíburanna var
mjög sérstakt. Einhver sagði mér
að þú hefðir verið að vinna í vél-
smiðju og barið á þumalfingurinn á
þér, en pabbi verið úti á sjó og
puttinn á honum hefði bólgnað.
Þegar pabbi veiktist sagðist hann
þurfa að fara í rannsóknirnar og
finna réttu lyfin, og það væri gott
því þá gæti Ingi farið strax á réttu
lyfin þegar hann myndi veikjast,
því það yrði ekki langt þangað til.
Eitt vantaði mig 1. janúar.
Hringinguna. Ég hafði alltaf hringt
til pabba á nýársdag til að óska
honum til hamingju með daginn, en
eftir að hann dó flutti ég hring-
inguna yfir til þín. Það hefur oft
verið hlegið að því þegar pabbi fór
með okkur systkinin í sunnudags-
bíltúr og keyrði inn Skúlagötuna.
Allt í einu kom Skúli hlaupandi og
öskraði: Pabbi, pabbi. Þegar pabbi
stoppaði og skrúfaði niður rúðuna
kom Skúli lafmóður og sagði: Ó,
ert þetta þú, ég hélt að þetta væri
pabbi. Ekki fannst mér þið vera
það líkir í útliti að ég tæki feil fyrr
en í haust, þá brá mér svakalega
þegar við komum í heimsókn til
ykkar. Þá fannst mér pabbi sitja
við eldhúsborðið.
Þegar pabbi dó sagði Svana
frænka okkur að þegar þið fæddust
hefðu ömmu verið settar skorður.
Hún mætti halda öðrum ykkar en
yrði að láta hinn frá sér strax, sem
hún og gerði. Næsta haust voru
henni settir aðrir kostir. Annað-
hvort héldi hún barninu og fengi
enga skinnskó til að ganga á um
veturinn, eða léti barnið frá sér og
fengi skóna. Þar sem hún var fá-
tæk vinnukona sá hún fram á að
þurfa að ganga berfætt um vet-
urinn í frosti og snjó ef hún léti
ekki barnið frá sér. Það voru því
þung sporin hjá henni þegar hún
lét drenginn frá sér. Að einhver
skuli geta verið svona grimmur.
En núna er hún búin að fá öll börn-
in sín fimm til sín.
Elsku Helga, Skúli, Palli, Atli og
fjölskyldur, ykkur sendi ég sam-
úðarkveðjur og megi góður guð
styrkja ykkur. Minningarnar
standa eftir og ylja öllum þeim sem
þekktu hann.
Elsku Ingi frændi, ég kveð þig í
bili. Við hittumst aftur þegar minn
tími kemur. Hafðu þökk fyrir allt.
Þín bróðurdóttir
Jóhanna.
✝ Guðlaug Mar-grét Björns-
dóttir fæddist á
Vopnafirði 29. des-
ember 1914. Hún
lést á Kumbaravogi
22. desember síðast-
liðinn og var jarð-
sungin frá Hvera-
gerðiskirkju 30.
desember.
við klæðaburð okkar
systra. Þegar hún
bauð til veislu, sem var
oft, þá komum við ekki
klæddar síðbuxum
heldur var öruggara
fyrir okkur að vera í
kjól eða pilsi og falleg-
um sokkabuxum.
Hún var vinmörg,
ættrækin og trygg.
Hún mundi alltaf eftir
öllum afmælisdögum
fólksins síns og eru
ekki mörg ár síðan
hún hætti að hringja í
okkur systur á hátíðisdögum.
Þau hjónin hafa alltaf verið stór
hluti af okkar lífi og af heilum huga
fylgst vel með því hvernig okkur hef-
ur farnast sem og okkar börnum.
Fyrir það viljum við þakka.
Þegar heilsu Guðlaugar fór að
hraka reyndi mikið á Árna og þá
kom berlega í ljós þessi mikla vænt-
umþykja og tryggð sem einkenndi
samband þeirra alla tíð. Missir Árna
er því mikill.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Elsku Addi frændi, Guð gefi þér
styrk til þess að takast á við þær
breytingar sem framundan eru við
fráfall ástkærrar eiginkonu. Blessuð
sé minning merkrar konu, Guðlaug-
ar Margrétar Björnsdóttur.
Svava Aðalbjörg og Soffía
Kristjana Kristjánsdætur.
Þá hefur Guðlaug
hans Adda frænda
okkar kvatt þennan heim. Okkur
þótti afar vænt um hana, enda ekki
annað hægt því okkur var hún alltaf
svo góð. Við bjuggum öll innan sömu
lóðarmarkana í Hveragerði: við fjöl-
skylda Kristjáns bróður Adda, afi,
amma og svo þau hjónin Guðlaug og
Árni. Guðlaug og amma voru miklar
vinkonur og reyndist hún þessari
öldruðu tengdamóður sinni mjög vel.
Við systkinin vorum alltaf velkomin
á heimili þeirra hjóna og þær voru
ófáar ferðirnar þangað því alltaf var
Guðlaug tilbúin að hjálpa okkur
hvort sem var við handavinnu, píanó-
kennslu eða bara að leggja okkur
lífsreglurnar. Guðlaug var mjög list-
ræn og fjölhæf kona og var alltaf
tilbúin að rétta öðrum hjálparhönd
og tók m.a. marga nemendur í píanó-
kennslu heima í stofu. Þau hjónin
voru með gróðurhús í Hveragerði í
nær 20 ár og ósjaldan kom maður í
heimsókn til þeirra þar sem þau gáfu
okkur af uppskeru sinni, tómata eða
agúrkur.
Guðlaug var mikil dama og alltaf
vel til fara og átti það til að benda
góðlátlega á það ef hún var ekki sátt
Guðlaug M. Björnsdóttir
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og heiðruðu minningu elsku sonar okkar,
bróður og barnabarns,
BENJAMÍNS ÁRNASONAR.
Hansína Kristjánsdóttir, Jón Árni Guðmundsson,
Sara Árnadóttir,
Ásta Benjamínsdóttir, Kristján Jónsson,
Valgerður Jónsdóttir, Guðmundur Sveinsson.
Guðmundur Pálsson
✝ GuðmundurPálsson fæddist
á Böðvarshólum í
Vestur-Hópi í Húna-
vatnssýslu 8. júlí
1919. Hann lést á
Hjúkrunarheimilinu
Eiri aðfaranótt 17.
janúar síðastliðins
og var jarðsunginn
frá Grafarvogs-
kirkju 24. janúar.
Ég var lánsöm að fá
að njóta þeirra forrétt-
inda að eignast Guðmund sem
tengdaföður. Það var
haustið 1970 að ég
gekk upp stigann á
Birkimelnum með
hraðan hjartslátt og
kvíðahnút í maganum
af hræðslu við að hitta
tilvonandi tengdafor-
eldra mína í fyrsta
sinn. Hnúturinn hvarf
á augabragði þegar ég
sá Guðmund og Katr-
ínu standa í dyragætt-
inni brosandi út að
eyrum.
Guðmundur var
mikill náttúruunnandi og efast ég
um að til sé sá staður á landinu sem
hann ferðaðist ekki um, gangandi
eða akandi.
Oft áttum við saman góðar stundir
inni í litla herberginu hans sem var
troðfullt af steinum og bókum.
Steinasöfnun var okkar sameigin-
lega áhugamál. Ár eftir ár strauk ég
steinana hans og fór inn í þennan
magnaða heim í hvert skipti sem ég
heimsótti hann.
Fyrir um það bil 25 árum fór hann
að gefa mér einn og einn stein í safn-
ið mitt, af og til skiptumst við á stein-
um. Jólapakkarnir frá honum til mín
voru stundum ansi þungir. Úr þeim
komu fallegir steinar eins og kalsi-
don, jaspis, silfurberg, stílbítur og
fleiri sem ég held mikið upp á.
Ég á margar góðar minningar um
Guðmund sem ég geymi í hjarta
mínu.
Steinunn Hákonardóttir.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Minningargreinar