Samvinnan - 01.06.1927, Blaðsíða 88

166
SAMVINNAN
Getur þá svo farið að garður, sem átti að vera með skraut-
jurtum og til prýðis, verði með illgresi og' síst til fegurðar-
auka,
Ef litið er á aðstöðu íslenskra sveitamanna í þessu
Prestssetur í Færeyjum. Bakhlið.
efni, þá er einsætt að garðarnir við bæina eiga fyi'st og
fremst að vera grasblettir og skógarlundar. Grænt tún
og runnar umlyki bæinn.
Rétt við höfuðstað Færeyinga, Þórshöfn, er prests-
setur í ofurlitlu dalverpi. Berar klappir og urð er alt um
kring. Þó er í þessu hrjóstugu umhverfi ein hin glæsileg-
asta fyrirmynd Islendingum til handa um það, hvernig
þeir eiga að hlúa að bæjum sínum, og taka þó fult tillit
til erfiðra náttúruskilyrða.
Sjálft prestssetrið er undarlegt sambland af dönsk-
um og íslenskum byggingarháttum. Bæjarhúsin eru úr
timbri og lykja utan um steinlagðan húsagarð, eins og í
Danmörku. En torfþak er á öllum húsunum, alveg eins
og á gömlum íslenskum sveitabæjum. Grjótgarður úr
óhöggnum steinum lykur um bæinn og trjágarðinn, óreglu-
legur og fátæklegur, eins og kálgarðamir eru oft heima
á Fróni.
Bæjarhúsin eru aðeins _ein hæð. Þakið nokkuð hátt,
miðað við að hallinn sé nógur móti úrkomu, en ekki of