Andvari - 01.01.1977, Síða 51

andvahi
EGILL GR. THORARENSEN
49
að galopna pyngjur sínar - og dugði stundum ekki til. Þá tókst Agli jafn-
vel að fá stjórn Mjólkurbús Flóamanna til að hlaupa undir bagga, eitt
sinn þegar mikið reið á að koma niður bryggjukerum, sem búið var að
steypa í landi. Hann bauð öllum bændahöfðingjum og yfirvöldum beggja
sýslnanna í dýrlega matar- og drykkjuveizlu úti í Þorlákshöfn, sýndi þeim
mannvirkin, lýsti framtíðarmöguleikum staðarins, ef ekki skorti mann-
dómsrögg til fjáröflunar og framkvæmda. Margir fluttu Agli lofræðu í
veizlunni þennan dag, en rétt sem Egill hafði nær lokið snjallri þakkar-
ræðu, skaut bann fram svo sem breinu aukaatriði, hvort Mjólkurbússtjórn-
in væri því ekki samþykk, að MBF viki Þorlákshöfn svo sem skitnum 5
milljónum króna, sem til þyrfti, svo að unnt yrði að bæta við hafnar-
garðinn þem steypukerum, sem á vantaði, til þess að ekki yrði í móti
mælt, að komin væri hafskipahöfn í Þorlákshöfn. Enginn hreyfði andmæl-
um, og var uppástungan samþykkt, en prestur Olfusinga, séra Helgi
Sveinsson, krotaði vísukorn á blað og leyfði því að ganga milli veizlu-
gesta, eftir að málið var afgreitt:
Hér er vmrgur sæll í sinni,
sveitarígur burtu fer.
Þjórsá verður minni og minni,
því meira sem að drukkið er.
Og úr því ég er nú farinn að tala um veizluhöld og risnu Egils
Thorarensens, er ekki úr veg að kveðja til fleiri vitni um þann þátt í
starfi hans og eðli. Jónas Jónsson frá Hriflu skrifaði meðal annars:
,,Á hinni iöngu nýsköpunarleið Egils Thorarensens var að jafnaði
mannkvæmt á hans vegum við Ölfusá eða í Reykjavík. Þangað komu
áhrifamiklir fjármálamenn, stjórnmálagarpar, samvinnuleiðtogar, bændur,
sjómenn, verkamenn, listamenn, skáld, Helga úr öskustónni, og margir
fleiri nauðleitarmenn. Öllum var veitt sú viðtaka sem bezt hentaði í þágu
góðra málefna. Egill Thorarensen hefði manna bezt getað haldið úti-
veizlur fyrir alla þjóðina með meiri háttvísi heldur en flestir samtíðarmenn
f*ans, sem fást við þá iðju. Hann bjó að jafnaði vel með þann veizlukost,
sem bílífisfólk telur til dásemda tilverunnar, en ekki lét hann eldinn ber-
ast út af arinhellunni. Mjög oft hélt Egill stóra veizlufundi með sam-
herjum sínum, kaupfélagsmönnum Árnesinga, eða félagsmönnum í Flóa-