Andvari - 01.01.1977, Side 76

ÞÓRODDUR GUÐMUNDSSON:
Gustaf Larsson
höfuðskáld gotlenzkrar tungu
Á Fjölum í Anga, skammt frá Burs í Norrlanda, fæðingarstað sínum á
austurströnd Gotlands, situr öldungurinn Gustaf Larsson, höfuðskáld got-
lenzkrar tungu, 84 ára að aldri. Hann er þrátt fyrir nokkuð háan aldur og mörg
störf enn beinn í baki, rjóður yfirlitum, bjartur á brá, með gerhugul, blá augu.
Hárið er silfurbvítt og sérlega fagurt, svipurinn fríður og heiðumhár.
Framar öðru er þó röddin óviðjafnanleg, hvort sem hann talar eða les úr
verkum sínum. Það er eins og sjálft hafið, Eystrasalt, akrarnir, vindurinn, já,
aht Gotland tali, þegar hann hefur upp rödd sína. Svona hafa hirðskáldin
gömlu talað, hugsaði ég sumarið 1975, þegar ég heyrði hann flytja mál sitt.
Ég háfði færzt aldir aftur í tímann, lifað ógleymanlega, en stóra stund, vermzt
eldi af gamalli, rauðri glóð.
Yfirbókavörðurinn við bæjarbókasafnið í Visby, Lisbeth Ochmer, hafði
sagt mér frá honum, lánað mér ljóðabók hans, Gutniska dikter, sem ég hafði
ofurlítið kynnt mér, áður en við hittumst. Enn fremur hafði hún selt mér
Inledning till Gutamdlets studium, ofurlitla kennslubók í gotlenzku, eftir Her-
bert Gustavsson, sem ég hafði einnig gluggað í. Ég kom því ekki með öllu af
fjöllum á fund hans, heldur vissi ofurlítil deili á móðurtungu hans, gotlenzk-
unni. Reyndar skrifar hann og yrkir eigi síður á sænsku en þessu forna máli.
Hann á og nokkrar bækur um íslenzk efni og ber lotningarkennda virðingu
fyrir þeim.
Ég gerði mér til erindis að biðja leyfis að mega þýða nokkuð af ljóðum
hans á vora tungu, ef það lánaðist. Llann brosti við þeim tilmælum og lcvað
það velkomið. Ég notaði það, sem ég átti eftir af sumardvöl minni í Svíþjóð
til þess starfs, en lauk þýðingunum og hreinritaði þær, þegar heim kom og
sendi honum þýðingarnar. Hann gerði engar athugasemdir við þær, en óskaði
eftir birtingu þeirra, ef einhver vildi gefa þær út, einkum af því, að honum
þóttu kvæðin vel valin.