Andvari - 01.01.1977, Qupperneq 84

ÓLAFUR HALLDÓRSSON:
Hvað heiti ég nú?
I Andvara 1975, bls. 3-25, er prentuð grein eftir Ólaf M. Ólafsson, sem
hann nefnir Huldumál. í greininni er fjallað um nafnafelur í Bósa rímum, en
tilefni hennar er útgáfa mín af Bósa rímum, þar sem ég gerði tilraun til að
ráða nafnafelurnar og taldi raunar að mér hefði tekizt það.1 En nafni minn er
á öðru máli. I upphafi greinar segir hann frá fyrirlestri sem hann hélt á rann-
sóknaræfingu hjá Sigurði Nordal 9. febrúar 1943 um ‘nafnafelurnar í Bósa-
rímum’; þegar hann lítur aftur á þessi blöð segir hann að sér hrjósi hugur:
‘Þroskaleysið, kunnáttuleysið og alger skortur reynslu getur engunr dulizt.’ Enda
var hann ‘hrár og ósoðinn stúdent á öðru námsári.’ Þessi inngangur greinar-
innar er skrifaður af íþrótt sem ég kann vel að meta: lesanda er leitt fyrir
sjónir að auðvitað megi búast við þroskaleysi, kunnáttuleysi og algerum skorti
reynslu hjá hráum og ósoðnum stúdent á öðru námsári. En hvað á að segja
um sömu einkenni á fræðilegri útgáfu sem Stofnun Árna Magnússonar á Is-
landi lætur frá sér fara og er aldeilis ekki unnin af stúdent á öðru námsári?
Um það fær lesandinn sínar bugmyndir við lestur greinarinnar.
I útgáfu minni taldi ég að konan, sem rímurnar liafa væntanlega verið
ortar fyrir, hafi heitið Jórunn. Ólafur M. Ólafsson þykist sjá að hún hafi
heitið Ástríður. Ég hef grun um að athugulir lesendur útgáfu minnar og
greinar Ólafs M. Ólafssonar komist að þeirri niðurstöðu, að konan hafi senni-
lega hvorki heitið Jórunn né Ástríður, heldur væntanlega Gilitrutt. Grein
Ólafs er nefnilega að því leyti gagnleg, að í henni er bent á veilur í ráðningu
minni á nafnafelunum; hins vegar eru þeir gallar á aðferðum Ólafs M. Ólafs-
sonar, að ómögulegt er að fallast á að hann hafi komizt að óyggjandi niður-
stöðum.
I þriðja kafla greinar sinnar ræðir Ólafur um fólgið mál og fornar kenn-
1. Bósa rímur, Ólafur Halldórsson bjó til prentunar, íslenzkar miðaldarímur III, Reykjavík
1974. Sjá bls. 123-6.