Andvari - 01.01.1977, Qupperneq 128

126
JÓHANN GUNNAR ÓLAFSSON
ANDVARI
öðruvísi, þá er langt frá því, að ég taki
það illa upp. En ef Siggi verður hér
áfram, þá er gustuk að leyfa honurn að
korna til Reykjavíkur í vor að finna
gamla kunningja, en líklega þætti honum
heldur lítið að standa eins stutt við og
ég vil standa. Ég vildi þá senda hann
nokkrum dögum á undan mér, ef ég
fengi hentuga ferð eða vice versa.
6.10. 1890.
Séra Valdimar til Björns.
Siggi litli er nú byrjaður á latínunni
og búinn með fáeinar lexíur. Það gengur
allvel, enda hefur hann gaman af henni
enn sem komið er a. m. k., en langt verð-
ur þangað til hann getur skrifað þér á
latínu.
12.10. 1890.
Björn til séra Valdimars.
Mér þótti vænt um að heyra, að Siggi
er byrjaður á latínunni og leiðist hún
ekki.
22.11. 1890.
Séra Valdimar til Björns.
Siggi hefur verið kvefaður, en ekkcrt
er það alvarlegt, og aldrei hefur hann
legið; er nú líka næstum fullbatnað.
Með latínuna gengur ekki mikið enn,
en kcmur til vonandi. Oftast hefur Siggi
haft lexíur daglega í henni, en ég pressa
hann lítið, svo ungan og óþroskaðan.
Líkast til er hann ekki málfræðingsefni,
sem hann á þó kyn til. Þó skrifar hann
laglega íslenzku. Sagan er það fag, sem
mest interesserar hann, og í henni stend-
ur hann sig alltaf prýðilega, sömuleiðis
rétt vel í landafræði, og yfirhöfuð flestu.
Þú sagðir mér einhverntíma, minnir mig,
að bezt væri að láta hann hafa gömlu
réttritunina á íslenzku (Halldórs staf-
setningu), en hann vill ómögulcga brúka
y né z, og ég hef látið það eftir honum.
Ég gjöri ráð fyrir, að það sé mest af rækt
til þín, að hann vill brúka þína stafsetn-
ingu; en auðvitað finnur hann líka, að
það er auðveldast.
8.12. 1890.
Björn til séra Valdimars.
Ég þakka þér af hjarta fyrir alla fyrir-
höfn þína fyrir Sigga. Það er gott að
mínu áliti að þrengja ekki of mikið að
honurn að læra, meðan hann er svona
ungur - festina lente - er gömul og góð
regla, eins í því pædagókíska.
Mig langaði til að senda þér eitthvað
að lesa til jólanna, og Sigga litla eitthvað
til gamans. En maðurinn vildi ekki taka
nema eitthvað lítið, svo að ég verð að
haga mér þar eftir. Ég sendi þér ... Svo
legg ég hjá dálítinn böggul til Sigga
litla, sem ég bið þig að láta hann ekki
opna fyrr en á jólunum, og best væri, að
hann vissi ekki af honum fyrri.
14.12. 1890.
Séra Valdimar til Björns.
Siggi skrifar ekki nú, en biður að
heilsa; hann er sem stendur að spila, og
liggur vel á honurn, eins og reyndar
alltaf ... Siggi fékk í gær bréf frá móður
þinni og systur að austan.
31.22. 1890.
Séra Valdimar til Björns.
Siggi getur á sínum tíma orðið góður
námsmaður, þó hann sé enn skammt kom-
inn í latínuna. Nógar gáfur hefur hann,
og latur getur hann ekki heitið, en hann
vantar ennþá þroska og stöðvun og nógu
góða eftirtekt, sem allt kemur með tím-
anum. Hann les rnikið utan hjá af ýmsu,
sem ég tel gott, og veit orðið ótrúlega
margt svo ungur. Yfirhöfuð held ég sé