Andvari

Ukioqatigiit
Ataaseq assigiiaat ilaat

Andvari - 01.01.1999, Qupperneq 156

Andvari - 01.01.1999, Qupperneq 156
154 BIRNA BJARNADÓTTIR ANDVARI ömmu minnar. Hverfið var vafið fátæklegri grýttri fegurð sem er auðvelt að auka með hugsun um ímyndaða staði. Allt er annað en það sem maður sér eða getur horft á með berum augum. (75) Það var ekki fyrr en löngu seinna, þegar maðurinn hafði heimsótt löndin sem hann hafði áður séð í leiðslu; það var þar á þessum „svokölluðu fögru stöðum“ sem hann átti ekki eftir að sjá neitt fegurra en það sem birtist hvað eftir annað í svefnrofunum, grýtta auðnina fram með sjónum. Enda er það oft fegurst sem enginn getur séð nema við sjálf og maður verður helst að sjá það með lokuð augun eða um nótt í myrkri eða þegar ekkert sést fyrir innri sýn. Svona getur fegurðin verið eigingjörn og falin fyrir öðrum. (75) í leit að uppruna lífs og listar og í viðvarandi hugsun um listina séð frá sjónarhóli lífsins, verður fleira á vegi þessa manns í hugsun um fegurð. Svona eigingjörn og falin fyrir öðrum er hugsunin um hana til skiptanna. En hvernig ef hún er þetta „ekkert“ sem kallað er svo? Hvernig getur það sem í huga margra kallast „ekkert“ orðið að „frumdrögum fegurðar- smekks“; sjálf „uppspretta fegurðarinnar“? Á þessum litla grýtta mel sem ég hef núna í huga dró ég þegar ég var barn frum- drögin að fegurðarsmekk mínum. Líklega dytti fáum í hug að líta þannig á málið eða trúa að þetta svæði fyrir sunnan húsið, að þetta ekkert eins og flestir myndu segja, hafi verið í mínum augum og skynjun uppspretta fegurðarinnar. Enginn nema sá sem hefur kannski alist upp á öðrum mel og heldur að hann sé hinn eini sanni eða maður sem eyddi bernsku sinni á graslendi eða í stórborg gæti látið slíka fjarstæðu frá sér fara um melinn minn. Sá sem þannig talar hefur ekki hugmynd um að hvergi nema í bernskunni og síðan í skáldskapnum kunnum við best að meta það sem jaðrar við að vera ekkert, fljótt á litið, en allt við nánari aðgæslu. Barnið lifir í fegurð þess sem lítur út fyrir að vera úr engu gert eða einföldu eða litlu. (102-103) En í hvernig fegurð lifir skáldið? Skáldið virðist lifa hugsunina um fláræði skynjunarinnar og spyr sig spurninga á borð við: „Getur verið að ég hafi litið skökkum augum á lífið og fegurð þess fyrir einum sólarhring?“ „Er ég tileygur eða rangeygur hvað varðar sérsvið mitt, það að hafa vit á hvoru tveggja?“ „Ber ég í raun og veru ekkert skynbragð á það sem er fagurt eins og mamman sem finnst sinn fífill fegurstur, barnið sem hún hefur fætt, því hún er eigingjörn og blind á fegurð annarra fífla?“ (103). í kjölfar þessara spurninga reifar maðurinn í húsinu afrakstur kerfis- bundinnar fagurfræði, eða þeirra lögmála um fegurð sem líta með reglu- legu millibili dagsins ljós, segir frá tilraunum til að finna „skynsamleg og ákveðin lögmál fyrir fegurðinni, til að koma í veg fyrir að hún eða öllu heldur smekkurinn geti alltaf leikið lausum hala í lostasögunni“ (104). En
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94
Qupperneq 95
Qupperneq 96
Qupperneq 97
Qupperneq 98
Qupperneq 99
Qupperneq 100
Qupperneq 101
Qupperneq 102
Qupperneq 103
Qupperneq 104
Qupperneq 105
Qupperneq 106
Qupperneq 107
Qupperneq 108
Qupperneq 109
Qupperneq 110
Qupperneq 111
Qupperneq 112
Qupperneq 113
Qupperneq 114
Qupperneq 115
Qupperneq 116
Qupperneq 117
Qupperneq 118
Qupperneq 119
Qupperneq 120
Qupperneq 121
Qupperneq 122
Qupperneq 123
Qupperneq 124
Qupperneq 125
Qupperneq 126
Qupperneq 127
Qupperneq 128
Qupperneq 129
Qupperneq 130
Qupperneq 131
Qupperneq 132
Qupperneq 133
Qupperneq 134
Qupperneq 135
Qupperneq 136
Qupperneq 137
Qupperneq 138
Qupperneq 139
Qupperneq 140
Qupperneq 141
Qupperneq 142
Qupperneq 143
Qupperneq 144
Qupperneq 145
Qupperneq 146
Qupperneq 147
Qupperneq 148
Qupperneq 149
Qupperneq 150
Qupperneq 151
Qupperneq 152
Qupperneq 153
Qupperneq 154
Qupperneq 155
Qupperneq 156
Qupperneq 157
Qupperneq 158
Qupperneq 159
Qupperneq 160
Qupperneq 161
Qupperneq 162

x

Andvari

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.