Andvari - 01.01.1957, Page 57

andvari
Brot úr verzlunarsögu
53
Þeir Þórður og Pétur koma síðar mikið við verzlunarsögu norðan-
lands, en eigi áttu þeir neinn þátt í því að treysta viðskipta-
sambandið við Bretland. Þar varð Þorlákur Ó. Johnson aftur á
rnóti nrikill brautryðjandi, enda átti hann sterkan bakhjarl þar
sem Jón Sigurðsson var, en hann hafði mikinn áhuga á því að
losa íslandsverzlunina undan ofun'aldi danskra kaupmanna. í
umræðum um stofnun Gránulélagsins kemur það fram, að Éyfirð-
mgar höfðu augastað á Þorláki til aðstoðar við að korna sam-
tökum sínum í samband við brezk verzlunarhús, þótt eigi heppn-
aðist það. Sýnir þetta meðal annars, hvert orð Þorlákur hafði á
ser urn þessar mundir, enda var hann landskunnur rnaður nokkru
fyrr en þetta var, m. a. af tilraun sinni til þess að koma í kring
útlkitningi lifandi fjár til Bretlands.
í fyrsta bindi af Ævisögu Tryggva Gunnarssonar er stutt-
fega að því vikið í þætti um dvöl Tryggva í Kaupmannahöfn
veturinn 1863—1864, að margt hefði í umræðu borizt með
þeim Jóni Sigurðssyni um verzlunar- og atvinnumál íslendinga,
ekki sízt afurðasölumál bænda, og þá fyrst og fremst, hversu
k°ma rnætti í verð íslenzku kindakjöti. Um þessar mundir og
ahlöngu fyrr höfðu Bretar tekið upp þann hátt að flytja inn
lifandi pening til slátrunar. Fóru þeir flutningar að mestu fram
yfir Norðursjó, frá meginlandinu, og var þar einkum um naut-
pening að ræða. Á þessum tímum var frysti- og kælitækni á lágu
stigi og alls ekki unnt að flytja nýtt kjöt óskemmt milli landa,
en saltað kjöt var í lágu verði í Englandi og jafnvel lítt seljanlegt.
Jón Sigurðsson hafði á þessum árum náið samband við frænda
sinn, Þorlák Ó. Johnson, sem dvaldist í Englandi, svo sem fyrr
var sagt, en Þorlákur vann við verzlun þar í landi og lét sér
annt um að kynna sér alla möguleika á því að efla viðskipti
slendinga við Breta. Eigi skorti það, að Bretar hefði vaming
^ikinn og góðan, er íslendingum myndi hagkvæmt að kaupa.
fföfuðvandinn var að afla markaða í Englandi fyrir íslenzkar
vörur, en ef það tækist, myndi auðvelt að beina viðskiptum ís-
endinga til Bretlands. Þegar hér var komið mátti kalla, að Bretar