Andvari - 01.01.1951, Qupperneq 30

26
Barði Guðmundsson
ANDVARI
svo nauðalíka um skapgerð alla sem Þorvarð á Fornastöðum og
Sturlu Þórðarson. Báðir teljast þeir vitrir menn og góðir drengir.
Þeir eru friðsamir íyrirhyggjumenn, hóglátir og hófsamir, en
fastir fyrir og þykkjuþungir, ef á þá er leitað. „Þorvarður Höskulds-
son var rnaður óafskiptinn unr málaferli. Hann bauð nær jafn-
aði, enda gekk eigi af því“ segir í Ljósvetninga sögu. Þau um-
mæli gætu alveg eirs hæft Sturlu Þórðarsyni. Báðir virðast þeir
Þorvarður vera rnjög trúhneigðir og tala guðrækilega á landflótta-
ferðum sínum. Þegar Hallur Otryggsson og Þorvarður verða að
hverfa af landi brott eftir víg Koðráns Guðmundssonar réðust þeir
á skip með austmönnum í Svaríaðardalsárósi. Gaf þeim eigi byr
í fyrstu. Kváðust austmenn „mundu rýma skip eða láta Hall af
skipi. Þorvarður svarar: „Tökum annað ráð. Föstum þrjá daga
og vitum hvort Guð sýnir eigi hvað veldur". Er saga þessi auð-
vitað sögð til þess að vekja athygli á trúartrausti Þorvarðs. Og
aftur víkur höfundur að hinu sama, er hann greinir frá um-
mælum Þorvarðs, þá er hann í útlöndum frétti um víg Þórarins
bróður síns. „Langt er nú öxanna vorra á milli og þeirra Möðru-
vellinga og það vilja þeir enn, að þær takist til, ef eg kem til
Islands — og verði nú sem Pétur postuli vill. Ætla eg þó að
betra væri, að eg kærni eigi út aftur“.
Þegar Magnús konungur Flákonarson tók að blíðkast við
Sturlu, var það eitt sinn, að hann „bað taka silfurker fullt af
víni og drakk af nokkuð, fékk síðan Sturlu og mælti: „Vín skal
til vinar drekka“. Sturla rnælti: „Guð sé lofaður að svo sé . . . •
Sturla sagði konungi vel og einarðlega frá skiptum þeirra Hrafns.
„En nú veit eg, herra, að eg hefi afíluttur verið við föður yðar
og yður af óvinum mínum og eigi með sönnu efni. Nú þarf eg
sem allir aðrir Guðs miskunnar og yðar ásjá, herra, og nú er
allt mitt mál á yðar valdi“. Langtum öruggara dærni unr trúrækni
Sturlu er þó falið í lokaorðum þáttar hans: „Hann var þá nær
sjötugur, er hann andaðist. Var líkami hans færður á Staðarhól
og jarðaður þar að kirkju Péturs postula, er hann hafði mesta
elsku á haft af öllum helgum mönnum". Má nú fara nærri uro