Andvari - 01.01.1951, Qupperneq 55

ANDVARI
Gervinöfn í Ölkofra þættj
51
lluttist þá búferlum að Skipaholti í Árnesþingi. Nú er ekki blöð-
um um það að fletta, að hann er í valdsmannastétt, þegar bréfið
til konungs var skrifað, og er ekki um aðra sýslu að ræða honum
til handa en þá, sem nefnd var. Það er greinilega tekið fram í
Árna sögu, að árin 1274 til 1276 hafi Þorvarður búið að Keldum
á Rangárvöllum og haft „sýslu fyrir sunnan heiðar". Hlýtur hér
að vera átt við Sunnlendingafjórðung eða að minnsta kosti
Rangár- og Árnesþing. Er þannig getið bréfa, sem Þorvarður
ritaði Magnúsi konungi árið 1276: „Á þessu sumri, er séra Aðal-
brandur kom út meo konungsboðskap, komu fyrir Magnús kon-
ung bréf Þorvarðs Þórarinssonar. Var í þeim borið vitni, að Sunn-
lendingar létu sér bezt fara til hans og þá framast Sighvatur
Hálfdanarson".6) Ef Þorvarður hefði eigi meira haft af Sunnlend-
ingafjórðungi til yfirráða en Rangárþing eitt, myndi hér eigi
vera talað um Sunnlendinga heldur Rangæinga. Og það atriði,
að Sighvatur er nafngreindur sérstaklega, sýnir, að þá er hann
umboðsmaður Þorvarðs, en vissulega ekki í Rangárþingi, heldur
1 „sýslu fyrir utan Þjórsá", enda búsettur þar.
Þrátt fyrir vitnisburð þann, sem Þorvarður gaf umboðsmanni
sinunr og öðrum Sunnlendingum um hollustu, hefir konungur
tekið af þeim Sighvati „sýslu fyrir utan Þjórsá“ og fengið Hrafni
Oddssyni hana. Árið 1277 er Ásgrímur Þorsteinsson orðinn þar
sýslumaður „með herra Hrafni". Skipar Ásgrímur nú þann vlrð-
mgarsess, sem fyrirrennari hans Sighvatur Hálfdanarson hafði
haft, þá er höfðingjamir sex sendu Magnúsi konungi bréfið, það
er finunta sætið. En þá var Ásgrímur hinn þriðji í röðinni og
talinn upp á undan lögmanninum. Um leið og hann flyzt niður
Um tvö þrep, lítur metorðastiginn þannig út: Hrafn, Þorvarður,
Sturla, Sighvatur, Ásgrímur, Erlendur. Og þannig hefir hann
verið í lyrstu eftir að Ásgrímur tók við sýsluvöldum af Sighvati.
Þetta má glöggt siá, begar höfðingiaröðin er borin saman við
goðatalið í'ölkofra þætti
E Hrafn—Snorri. Þeim láðist að hefna föður síns.
2. Þorvarður—Guðmundur. Þeir eru bornir kynvillubrigzlum.