Andvari - 01.01.1951, Qupperneq 58

54
Barði Guðmundsson
ANDVARI
skuldunautum. Þessi maður hafði verið ágangsmaður við bænd-
ur, og voru víðast sakir til fundnar, svo nokkru löglegar sem verða
mátti. Biskup setti hann niður á kirkjueign í Efstadal, og lét
hann þar flytjast með hyski sitt. En þeir, er síns misstu við Ketil,
tóku þá að heimtá á hann skuldir, og með þeim Þorvarður bóndi.
Biskup tók því máli fyrir Ketil og kvað hann engar skuldir lúka
skyldi af heilagra manna fé. Þorvarði líkaði þetta stórilla og lét
þó fyrir farast að leggja hendur á Ketil, né á fé það, sem hann
fór með, og kallaðist þó lögum ræntur af þeim biskupi og Katli.
Margir bændur lögðu og mál sín undir biskup. Líkaði það Þor-
varði þungt“.10)
Fjárheimtumálið á hendur Katli í Efstadal var ekki úr sög-
unni, þótt Þorvarður rnissti sýslu sína „fyrir utan Þjórsá". Hinn
nýi valdsmaður þar, Ásgrímur Þorsteinsson, tók það upp, enda
var um þessar mundir stranglega bannað, að slílcum málum væri
skotið til biskups dóms. „Árni biskup hafði, sem fyrr segir, tekið
Ketil Ketilsson og skipt fé hans, og lauk engum meira, þá er
öllu var upp skipt, en hinn fjórða hlut innstæðu. Biskup beiddi
uppgjafar um allt þetta eður fjórðungstöku. Gerðu menn það
margir fyrir hans sakir, sumir gáfu allt upp, en tóku ekki. Sumir
gáfu ekki upp, og vildu eigi taka utan fullt, en þess var engi
kostur. Guðröður hét bóndi, sá er bjó niður í Flóa, er hafnaði
sínum hluta þann tima, er Þorvarður hafði sýslu. Hann sótti nú
Ásgrím að þessu máli, en hann heimti að Katli þessa skuld og
aðrar fleiri. Ketill kvaðst eigi greiða fé það, er stóð með kirkju-
marki í Efstadal, og sagði stað og biskup eiga allt það, er hann
fór með, og þar kom, að biskup tók Ketil og lið hans heim til
staðarins, því að hann þóttist þar frjálslegar mega halda hann.
En Ásgrími líkaði stórlega illa".11)
Skuldheimtan á Ketil Ketilsson hófst, er Þorvarður sat að
Keldum. Fljótt á litið hefði því mátt vænta, að Sighvatur Hálf-
danarson umboðsmaður hans í „sýslu fyrir utan Þjórsá“ kænu
hér við sögu. Engan þarf þó þetta að villa, e.f vel er að gáð. í
Áma sögu er sagt frá búsetuskiptum Sighvats, er hann fluttist