Menntamál - 01.12.1935, Blaðsíða 36

178
MENNTAMÁI.
hneigðunum lil þess að vera eins og fjöldinn. En þær
undantekningar skapa vangæfu börnin, sem seinna
verða svo stundum glæpamenn, því að göfugustu livatir
geta snúizt i glæpahneigðir, ef hörn eru tekin röngum
tökum. Hinir svo kölluðu guðræknu foreldrar og þeir,
sem sagt er um að vilji ekki vamm silt vita, gera hörn-
um sínum oft ekki livað minnst tjón. Þeir sjá afhrot
og synd í öllu, smáu og stóru, sem ekkert á við það
skylt, og gera guðs nafn að grýlu á barnið, livað lítið
sem út af her.
Vansælt fólk, sem sjálft er sjúkt af niðurbældum
ástríðum, finnur oftast hvöt lijá sér til þess að siða
og áminna.
Kristur gat umgengist bersynduga, af því að hann
skildi þá. Hann skildi, að munurinn á manneðlinu er
svo sára litill. Það, sem mesta muninn gerir, er utan-
aðkomandi, uppeldið, þjóðskipulagið, og það kerfi af
hlekkingum og lýgi, sem hin svo kallaða menning hef-
ir hlaðið upp.
Ef andi Ivrists hefði frá upphafi ríkt í kirkju þeirri,
sem kennir sig við hann, þá væru ekki mörg vandræða-
börn, eða margir glæpamenn til. Þeir andlega sjúku
fengju þá hjúkrun og lækningu, en eklci refsingu og
fangelsi.
Verið góð, þá verðið þið hamingjusöm, er stöðugt við-
kvæði í öllu upþeldi. Þess í stað væri réttmæli að segja:
Verið liamingjusöm, þá verðið þið góð.
Eins og fleiri nútíma barnasálarfræðingar, leggur
Neill mikla áherzlu á, að hörnin fái heilbrigða og eðli-
lega fræðslu um allt, sem viðkemur kynferðismálum
og dæmir mjög hart, þcgar verið er með undanbrögð
eða lýgi í þeim sökum.
Hann nefnir mörg dæmi þvi til sönnunar, iivernig
blekkingar og ósvöluð forvitni i þessum efnum gerðu
börnin nær því óviðráðanleg, og hvað það hafði góð