Menntamál - 01.12.1935, Blaðsíða 67

MENNTÁMÁL
209
að sveitirnar geta ekki boðið þeim lífvænlegt starí' sem
kennurum? Og er annarsstaðar meiri árangurs að vænta
á sviði uppeldis, en í sveitum, eí' bæði foreldrar og kenn-
arar leggjast á eitt um úrlausn þessara mála?
Aðalsteinn Eiríksson hefir skrifað fróðlega grein í
Menntamál, (5. og 7. tölubl. 1933, er hann nefnir:
„Fræðslumál sveitanna“. Hann sýnir fram á í þessari
grein sinni, nauðsyn heimavistarskóla í sveitum. Ekki
einungis fyrir barna- og unglingafræðsluna, beldur einn-
ig fyrir alþýðumenningu og félagslíf sveitanna í lieild.
Hann er sammála mér um það, að til þess að heima-
vistarskólar eða önnur kostnaðarsöm fræðsla í sveit-
um fái notið sín til fulls á liverjum tíma, þurfi að mynda
fræðslusjóði, sem standi straum af ýmsum kostnaði.
Stöfnkostnaður við heimavistarskóla þarf ekki að
verða sveitunum mjög tilfinnanlegur. Það bafa þeir
Skeiðamenn sýnt með breytni sinni, þar sem þeir reistu
á síðastliðnu ári þann heimavistarskóla, sem er talinn
vandaðastur i sveit, og gáfu mestalla vinnu við skóla-
bygginguna, en hún er talin nær lielmingur byggingar-
kostnaðar.
Þetta dæmi þeirra Skeiðamanna er öðrum til fyrir-
myndar, og sýnir, hve miklu ábuginn fær orkað. Það
er reksturskostnaður heimavistarskólanna, ásamt dval-
arkostnaði barna, sem í mörgum tilfellum getur orðið
sveitunum tilfinnanlegur. Góður beimavistarskóli þarf
alltaf nokkurt rekstursfé. Hann þarf á hverjum tima
að eiga kost á góðum kennara, hafa boll og góð búsa-
kynni og nægilegt íe lil áhaldakaupa og annara þarfa
sinna. Eg veit, að mörgum mun reynast erfitt, að greiða
dvalarkostnað barna sinna á heimavistarskóla, ekki sízt
á erfiðum tímum, og ef það eru miklir fjölskyldumenn.
Og flestir munu taka þann kostinn fremur, að yfirgefa
sveitina og flytja í kaupstað, en að láta sveitarsjóðinn
borga með börnum sínum. Sú leið er sjaldan vinsæl.
14