Menntamál - 01.12.1935, Blaðsíða 50

192
MENNTAMÁL
skáld Svía. Hann er orðinn aldraður maður, og nýtur mikillar
virðingar hjá þjóð sinni. — Övra Lid stendur á fögrum stað, með
dásamlegu útsýni yfir Vettern. Heidenstam lók gestunum ást-
úðlega. Talaði hann nokkur orð við fulltrúa frá hverri þjóð. Lét
hann þess getið við mig, að liann hefði ávallt unnað íslandi og
islenzkum bókmenntum, og bað mig að bera sögueyjunni kveðju
sina.
Yfirleitt voru margir á móti þessu, er þekktu nokkuð til
íslenzkra fornbókmennta, enda voru margir kennarar við æðri
skóla, og því liáskólagengið fólk. Einn Finnlendinganna, lektor
frá Helsingfors, sagði mér, að hann liefði þýtt á finnsku Þryms-
kviðu og Guðrúnarkviðu, og nú kvaðst hann vera að fást við
þýðingu Hávamála. Virtist mér almennur áhugi hjá fólki fyrir
þvi að kynnast íslandi og íslendingum, og ýinsir spurðu mig,
hvorl það mundi nú vera mjög erfitt að læra ný-íslenzku. Carl
Larson, sá, er mótinu stjórnaði, notaði livert tækifæri til að láta
í Ijós ást sína á ÍSlandi, kvaðst hann hafa óskað sér að koma
hingað, í yfir tuttugu ár, og ekkert sagðist liann þekkja í bók-
menntum heimsins, er jafnaðist á við Gísla sögu Súrssonar, að
sínum dómi.
Margt var það, er mér þótti gaman að veita athygli, bæði í
fyrirlestrum og rökræðum Svía um móðurmál sitt. Það er vita-
skuld ýmislegt svipað og hér hjá okkur. Sumir vilja gera rétt-
ritun léttari, aðrir vilja halda fast i fornar venjur. Hljóðvillur
hafa þeir einnig við að slríða, líkt og við. Eru það t. d. liljóðin
e og a, sem valda miklum erfiðleikum. Sögðu þeir, að börn í ýms-
um stöðum landsins gætu engan greinarnmn gert á þessum hljóð-
um, svo var auðvitað rætt um erlend lánsorð, eða aðskotaorð
og mállýzkurnar, — sem við höfum nú lítið af að segja í ís-
lenzkunni.
Námskeiðinu lauk með skemmtilegri samkomu. Voru þar flutt
mörg minni, eins og gerist við þesskonar tækifæri. Það féll i
minn hlut, að mæla nokkur orð fyrir minni Norræna félagsins.
En Ingólfur Ástmarsson, kennari frá Súðavík, flutti kveðju frá
íslandi, og gerði það fyrst á íslenzka tungu, því að marga fýsti
að heyra málið. Eg hafði einnig, eitt kvöldið, lesið upp nokkur
íslenzk kvæði, eftir beiðni.
Eg hefi einu Sinni áður tekið þátt í námskeiði, sem Norræna
félagið gekkst fyrir. Var það í Danmörku fyrir allmörgum ár-
um. Er það álit mitt, eftir að hafa sótt þessi tvö námskeið, að
það sé bæði fróðlegt og skemmtilegt fyrir íslenzka kennara, að
sækja námskeið þessa vinsæla félags, og einkum ágætt tækifæri