Menntamál - 01.12.1935, Blaðsíða 31

MENNTAMÁL
173
handa ungmennum, sem eilthvað verður á. Svona fag-
urt umhverfi eins og þarna vekur gæði og göfgi ung-
mennanna. Og kærleiksrikir leiðsögumenn lilúa að góð-
um ásetningi og einlægri framfaraviðleitni.
Árlega sakna menn þess liér, að ekkert hæli er til
handa unglingum, sem eilthvað hafa misgert. Atvinnu-
leysi, athafnaleysi og eyrnd þjaka mörgum unglingum.
Leiðast ýmsir þeirra út í að brjóta sett lög og liaga sér
gagnstætt gildandi siðareglum. Er þeim svo hegnt. Þeir
eru innilokaðir. Og er ólíklegt, að það hetri þá. Svona
unglinga þarf að rannsaka vísindalega og ganga úr
skugga um, hvort þeir hnupla af sjúkleika, þörf, hefnd
við þjóðfélagið eða af öðrum óviðráðanlegum ástríðum.
Efalaust má telja mannkærleikann álirifarikastan í
uppeldi þessara vanþroskuðu ungmenna. Hann umher,
fyrirgefur og hætir.
Ég liefi áður getið þess, að ríkisstjórnendurnir ættu
að taka að sér forgöngu þessa máls. En komið gæti
til greina, að aðrir riðu á vaðið.
Væri nú til einhver kennari eða annar maður, sem
fyndi hjá sér löngun og köllun lil að ala upp vangæf
börn, og gæti sjálfur lagt eitthvað af mörkum gegn sjálf-
sögðum styrki úr ríkissjóði, þá væri æskilegt, að liann
sneri sér til barnaverndarráðs Islands eða harnavernd-
arnefndar Reykjavíkur. Myndi liann efalaust mæta þar
skilningi og samhug.
Annars treysti eg því, að barnaverndarráð Islands,
harnaverndarnefndir landsins, kennarar og prestar sjái
öðrum betur nauðsyn þessa máls. Þótl nú væri stofn-
að iiæli hér, þá myndi það óðar fyllast, ef menn vildu
nota það og kynnu að mela ágæti þess.
Margir eru staðir iiér á landi, þar sem ákjósanlegt
væri að hafa liæli fyrir vangæf börn. Og eru valdir stað-
ir til í öllum fjórðungum landsins. Þegar ég kom heim
í surnar, liitti ég að máli skólastjóra á Vesturlandi, sem