Menntamál - 01.10.1950, Blaðsíða 17

MENNTAMÁL
159
mikillar ánægju, að hafnar eru allumfangsmiklar athug-
anir á greindarstigi íslenzkra skólabarna. Tel ég það mjög
mikið spor í rétta átt. En þetta er aðeins undirstaða, sem
reisa þarf rhiklu víðtækari rannsóknir á. Það þarf t. d. að
rannsaka gaumgæfilega námshæfni íslenzkra barna í ein-
stökum námsgreinum og samsvaranirnar milli námshæfn-
innar og bera þetta saman við hina almennu greindarvísi-
tölu. Á slíkum almennum rannsóknum þarf síðan að reisa
tillögur um kennslutilhögun og gera víðtækar tilraunir um
það, hvað bezt gefist.
Eftir þessar almennu athugasemdir vildi ég víkja að
stafsetningunni á nýjan leik. Ég hef sjálfur engar rann-
sóknir gert í stafsetningarmálum. Til þess hef ég aldrei
haft tíma. En ég hef í starfi mínu athugað ýmislegt, sem
mér virðist mega draga af nokkrar ályktanir. Ef rann-
sóknir leiddu í ljós, að mér skjátlaðist, er ég reiðubúinn
til að taka málin til nýrrar athugunar og skipta um skoðun,
ef ég sé, að ég hef vaðið í villu og reyk.
Fyrst vil ég víkja að því, er mér hefur virzt torvelda
mönnum stafsetningarnám. Almennur greindarskortur
eða skortur á almennri námshæfni er stundum ástæða
þess, að mönnum sækist illa stafsetningarnám. Ég minnist
þess ekki að hafa haft undir höndum nokkurn nemanda,
sem af kennurum sínum var almennt talinn ógreindur eða
illa til náms fallinn, en skaraði fram úr í stafsetningu.
Hins minnist ég, að greindum nemendum hefur oft sótzt
illa stafsetningarnám, en að því vík ég síðar. Hér virðist
mér vera viðfangsefni til rannsóknar. Væri gaman að fá
úr því skorið, hvort barn þyrfti að hafa tiltekna greindar-
vísitölu til þess að geta numið íslenzka stafsetningu og hver
sú vísitala væri. Þetta ætti að vera tiltölulega auðvelt að
athuga, eftir að gerðar hafa verið almennar greindarmæl-
ingar á íslenzkum börnum.
Annað atriði, sem mér hefur oft sýnzt baga, er allt
annars eðlis. Ég hef oft komizt að því, að sjóngallar eða