Menntamál - 01.08.1965, Blaðsíða 76

186
MENNTAMAL
og auka þarl miklu við af nýrra efni, sem börnum væri hug-
stæðara vegna breyttra þjóðlífshátta. í þessum bókum ættu
að vera málskýringar og efnisskýringar eftir þörfum, lróð-
leikur um bækur og biilunda, ennfremur ýmisleg verkefni
handa börnunuin. Slíkt verk er ákaflega vandasamt og alls
ekki á færi eins manns að vinna það. Ég legg áherzlu á, að
hér þarf samvinnu sérlróðra manna, svo sem sálfræðings,
bóknienntalræðings og kennara með verulega reynslu af
móðurmálskennslu.
2. Kennslubœkur í málfrœði. Þörf er á námsbókum, er
veittu hagnýtari Iræðslu um notkun málsins en þær, sem
nota/.t hefur verið við til þessa. Flestar þeirra eru of
viðamiklar miðað við notagildi og grundvöllur þeirra í
ýmsum greinum rangur. Málfræðileg hugtök þarf að skýra
betur og á annan hátt. Mállræðilegri kennslu verður að
sníða stakk eftir þörfum nemenda og með tilliti til ann
arra viðfangsefna nióðunnálsnámsins, þegar litið er á það
í heikl. Á barnalræðslustigi er varla þörf sérstakrar
kennslubókar, því að fella rnætti málfræðilegar leiðbein-
ingar inn í námsbók í stafsetningu. í málfræðikennslu-
bókum þurfa skýrustu einkenni málkerfisins að koma fram,
en mörgu má sleppa, sem reynslan hefur þegar sýnt, að er
bæði fánýtt og seinlært. Er setningafræði hér einnig höfð
í huga.
3. Kennslubœkur i. íslandssögu. Flestar námsbækurnar á
áðurnefndum skólastigum eru löngu úreltar. Er með mikl
um ólíkindum, hvernig hin margnefnda söguþjóð býr að
sinni eigin þjóðarsögu. Sagnfræði cr umfangsmikil náms-
grein. Niðurstöður hennar hafa oft vcrið á reiki, vegna þess
að söguskoðanir taka breytingum með nýjum rannsókn-
um, nýjum skilningi. Sögubækur þarf því að endurnýja oft.
Hér á íslandi befur margt verið ritað um sagnfræði að und-
anförnu og sumt vel, en menntastofnanir landsins hafa
lítið fengið í sinn hlut.