Skírnir - 01.01.1917, Side 68

Ækírnir]
Frú Teresa Fenn.
61
sýndist mér hann hafa hár, sem féll í lokkum um herðar
honum, og skegg, sem tók honum ofan á bringu. En nú
hefir hann stutt hár, og er alveg skegglaus. — Andlitið
er þó hið sama, sami vöxturinn, og allar hreyfingar hinar
sömu og áður. Hann er í brynju, hefir hjálm á höfði, og
stórt og fágað sverð í hendi. Það sækja að honum marg-
ir menn — það eru alt Indíánar — og þeir falla unn-
vörpum fyrir lionum; en það fyllist í skarðið jafnóðum.
Það sækja fram að honum nýir og nýir herskarar, en —
hann er altaf einn síns liðs. — 0, þetta er alt svo ótta-
legt! En þó er það hrífandi, því eg veit, að ung kona
kemur og bjargar honum. — Hana sé eg samt aldrei í
eldinum. — Æ, segðu mér nú fallega sögu, svo eg gleymi
þessu í svipinn!«
Hún leit til mín og brosti barnalega og um leið
raunalega.
»Hei,« sagði eg, »nú verður þ ú endilega að segja
o k k u r sögu. — Þú segir að móðir þín hafi sagt þér frá
þessum manni, þegar þú varst á fjórtánda ári. En hver
sagði henni um hann?«
«Amma mín — móðir hennar,« sagði Teresa; »og
amma mín var Indíáni í báðar ættir, en þó ekki eins
dökk á hörund og alment gjörist með Indíánum.«
»Var anima þín Indíáni?* sagði eg.
»Já,« sagði Teresa; »sérðu það ekki á andlitinu á
mér — einkum i augnakrókunum — að eg er af Indíána-
ættum? Og hafið þið ekki tekið eftir þvi, hvað mér tek-
ur jafnan sárt til Indiánanna?«
»En það virðist lika sem þér taki sárt til íslendinga
og víkinganna gömlu«, sagði konan mín.
»Já«, sagði Teresa, »og það kemur til af því, að eg
tel mig líka i ætt við þá.«
Við hjónin horfðum nú stórum augum á Teresu.
»Þú telur þig í ætt við Islendinga?« sagði eg. »Var
þá faðir þinn íslenzkur? Eða var það afi þinn? — Og
þú hefir leynt okkur þessu, allan þenna tíma!«
»Eg skal segja ykkur söguna um hvíta mann-