Skírnir - 01.04.1920, Blaðsíða 35

Skírnir]
Ráðningastofur.
113
þær síðan til fólksráðningarstofunnar, með fyrirspurnir og
boð í verkafólk, Sömu leið getur sá farið, sem vinnu-
kraft hefir að bjóða. Samningur, sem sveitarstjórn eða
bæjarstjórn gerir samkvæmt framkomnum tilmælum vinnu-
veitanda og vinnuþiggjanda við fólksráðningarstofuna, er
bindandi fyrir hlutaðeigandi einstaklinga. —
í umræðunum um ráðningastofuna á þinginu var það
helzt fundið að hugmyndinni, að slík stofa mundi ekki
svara kostnaði. Vinnuveitendur og verkamenn mundu
■vilja þekkjast áður en þeir gerðu samninga með sér.
Þá þótti og sumum það krókaleið, að snúa sér lyrst
til bæjarstjórnar eða sveitarstjórnar, en ekki beint til
ráðningastofunnar. Bjarni Jónsson frá Vogi vildi heimila
stjórninni að hafa ráðningastofur í kaupstöðum, eða þar
sem tiltækilegt virðist út um land, eða þó fremur að fela
bæjar- og sveitafélögum ráðninguna. — Annars virtust
wmræðurnar bera það með sér, að málið hafði lítið verið
bugsað.
Þessi er þá í sem styztu máli saga málsins hér á
landi. Ef til vill virðist sú litla reynsla sem hér er feng-
bi og umræðurnar um málið ekki benda á, að ráðninga-
stofur séu hér tímabærar enn þá, en eg bygg að það mál
"vorði að athugast betur, áður en nokkrar ályktanir verða
^regnar um það, og það því fremur sem einmitt nú er
verið að setja á stofn ráðningastofu hér í Reykjavik.
Reynsla Búnaðarfélagsins sannar lítið, því að bæði
bofir margt breyzt í atvinnulífi voru síðan 1906—’08, og
bins vegar var ráðningastofa Búnaðarfélagsins eingöngu
miðuð við sveitabændur, og sannar því ekkert um það,
bvað almenn ráðningastofa mundi geta. Skulum vér nú
athuga málið frá ýmsum hliðum.
Ef vér þá lítum fyrst á sveitirnar, þá mun megin-
þorri bænda fyrst leita fyrir sér um vinnufólk i nágrenni
sínu, hvort heldur er ársfólk eða kaupafólk. Menn reyna
ab ná í- þá sem þeir þekkja, og hafa þar enga milligöngu,
eba þá kunnugra manna, sérstaklega um hjú. Og það
^blk, sem heima á í sveitum og ætlar að ráðast þar í
8