Skírnir - 01.04.1920, Qupperneq 42

120
Ráðningastofur.
[Skirnir
Auk þess ætti að vera eyða fyrir önnur störf eða iðnir,
er eigandi bókarinnar kynni að vilja bæta við, og fyrir
þá einkunn, er hann kynni að hafa fengið við kapp-próf
í einhverju starfi, eða met, sem hann hefði unnið í
því, og mun eg skýra það mál frekar í annað sinn.
Verkamaður setti í bók sína merki við hvert það
verk er hann þættist kunna, en jafnframt fengi hann hjá
húsbónda sínum einkunn fyrir hvert verk er hann ynni
i hans þágu, og væru einkunnirnar færðar inn í bókina.
Hugsa eg mér að einkunn gæti verið 1, 2, 3, 4 eða 5 og
fundin með þeim hætti er nú skal greina.
Gerum ráð fyrir, að einhver húsbóndi ætti að gefa
vinnumanoi sínum einkunn fyrir slátt. Hann skrifaði þá
á blað nöfn þeirra sláttumanna, er hann hefði veitt.nána
athygli og myndi vel eftir. Síðan raðaði hann þeim
þannig, að hann setti efst þann, er hann teldi beztan
sláttumann, en þann lakasta neðst, og hina í röð þar á
milli, eftir því hve nærri eða fjarri hvor þeirra virtist
eiga að vera öðrum hvorum þessara, tveggja, hámarkinu
eða lámarkinu. Þegar röðuninni væri lokið, kallaði hann
þann efsta 1, þann neðsta 5, þann sem væri mitt á milli
kallaði hann 3, þann sem væri mitt á milli 1 og 3 kall-
aði hann 2, og þann sem væri mitt á milli 3 og 5 kall-
aði hann 4. Þar með hefði hann búið sér til mælikvarða
á sláttumenn. Einkunn vinnumanns sins fyrir slátt fyndi
hann nú með þvi að bera hann saman við þessa fimm og
athuga hverjum þeirra hann gengi næst. Sé hann t. d.
svipaðastur sláttumaður þeim sem á mælikvarðanum er
talinn 2, fær hann einkunnina 2, o. s. frv. Sinn mæli-
kvarðinn yrði búinn til fyrir hvert verkið og hvern eigin-
leikann, sem dæmt væri um, til að dæma um fjármann
yrði að búa sér til sinn fjármannamælikvarða o. s. frv.
A sama hátt væru einkunnir gefnar um ástundun og
hegðun.
Þessi mannjafnaðaraðferð er nú ekki gripin
úr lausu lofti. Hún hefir meöal annars verið höfð í