Skírnir - 01.04.1920, Qupperneq 71

Skiniir] Um fatnað. 149
kom k y r t i 11, sv^paður kyrtli karlmanna en nálega skó-
síður, víður að neðan og íieginn í hálsmálið. Honum var
haldið saman um mittið með belti. Yfirhafnir kvenna
voru svipaðar karlmanna: s k y k k j a eða m ö 11 u 11 (án
skinnfóðurs), k á p a og k u f 1. Sokkaplögg skór og vetl-
mgar voru sams konar eða svipað og karlmanna.
Það sem hér er sagt, nægir til þess að gefa hugmynd
nni hversdagsbúning fornmanna. Hitt skiftir minnu, að
húningur höfðiugja og efnamanna var oft skrautlegur og
iburðarmikill, jafnvei úr silki og öðrum útlendum efnum.
^Þýða hafði minst af því að segja.
Það leynir sér ekki að búningi fornmanna var í
^örgu áfátt. Vaðmál vai' aðalefnið og það var flest gróft
°g miklu lakar unnið en nú gerist á góðum tóskaparheim-
Þum, enda var það ekki furða er alt var spunnið á snældu
°? ofið í gamla vefstólnum. Prjón þektu menn
e k k i og gat því tæpast verið að tala um voðfeld nær-
hentuga. vetlinga eða sokka. Fötin hafa yfirleitt verið
frjálsleg og hvergi strengd svo að til óþæginda væri, en
köld ef ekki var verið í yfirhöfn, eflaust of skjóllítil í
köldu landi, og þarf ekki annað en minna á einfaldar
hrækur, lélegu vetlingana og fótabúnaðinn. Að einu leyti
stóðu þó fornmenn framar: Þeir notuðu loðskinn meira
^ yfirhafna en vér. Þó sniðið á skykkju og feldi væri
ekki hlýlegt, þá voru loðkápa og skinnkufl eflaust mjög
skjólgóð föt. Mestmegnis voru það sauðargærur sem not-
^har voru til fata, einnig skinn af refum, köttum o. fl.
°inmenn hafa bersýnilega verið illa settir með vatns-
e o föt, því ósútuð skinn voru að mörgu leyti óhentug,
en engir dúkar þeirra vatnsheldir. En þrátt fyrir alla
S^llana var sumt í fatagerð fornmanna betra en nú ger-
k d. kyrtillinn hentugri hversdagsflík en jakkinn.
^atnaður hermanna. Búningur hermanna í heimsstyr
inni miklu er eflaust ágætt sýnishorn af framtíðarbúi
Si karlmanna. Þar var alt gert sem auðið var. t
ss að fá vandaðan og hentugan fatnað
auðið var,
sem væ: