Valsblaðið - 01.05.1979, Qupperneq 29

Gísla Blöndal er reyndar óþarft að kynna Valsmönnum. Þeir sem
fylgst hafa með handknattleik síðustu ár vita að þar hefur Gísli
verið í fremstu röð. Þó hafa langvarandi hnjámeiðsli háð Gísla
gegnum tíðina og meiðsli hans í leik gegn Refstad á sl. vetri ollu
því að hann varð að hætta keppni. Þetta var liði okkar mikið áfall
því sýnt var að Gísli var að komast í mjög gott form.
Við spurðum Gísla að því fyrst hvort ekki væri erfitt að standa
utan vallar og horfa á átökin í stað þess að taka þátt í leiknum.
Gísli: Jú, það er líklegast erfiðara andlega að vera áhorfandi að
leik. Mann klæjar í fingurgóma eftir því að komast inná.
Sp: Hvað um frammistöðu Vals í vetur?
Gísli: Árangurinn er mjög góður. Leikur liðsins er reyndar oft
þunglamalegur að sjá en hann er árangursríkur. Það er reyndar
skiljanlegt að leikur og hreyfingar okkar stóru og þungu manna
virki þannig á áhorfendur, stórkarlalega. Ég er hins vegar þeirrar
skoðunar að okkar menn hafi síst minni snerpu en aðrir leikmenn
annara liða, sumir hverjir okkar stóru manna eru jafnvel mun sneggri
en ýmsir léttari og minni, skýringin er sú m.a. að snerpa er að hluta
meðfædd.
önnur skýring á „stórkarlalegum leik“ Vals, er sú að liðið leikur
kerfisbundin handbolta. Því er oft meiri ró og hugsun yfir leik liðs-
sins en annarra, sem hlaupa eins og kálfar um allan völl.
Vörn liðsins er einnig sú besta hérlendis og einnig markverð-
irnir. Markatala liðsins í vetur er besta vitnið um þessa staðhæfingu.
Hún sannar að það er ekkert grín að komast framhjá Valsvörninni.
Sp: Hvað finnst þér helst hafa skort á leik liðsins í vetur?
Gísli: Andlegt ástand leikmanna virðist skýringin á sveiflukennd-
um leik. Þeir taka suma leiki sem „vinstrihandarleiki“ en aðra
leiki alvarlega og sýna þá hvers þeir eru virkilega megnugir.
Stundum má vera að einstaklingsframtak skorti í leik. Einnig má
nýta hornamenn mun betur.
Sp: Meiðsli þín, Gísli, eru handboltaunnendum áhyggjuefni.
Er einhver von um bata?
Gísli: Já, ég hef góða von um bata eftir að góður kunningi minn
og Valsmanna, Áke Löfnius, dómari kom mér í samband við sænskan
lækni. Sá telur að aðeins smávægilega aðgerð þurfi til að koma
hnénu í gott lag aftur. Hér heima hef ég verið skorinn oftar en einu
sinni án þess að ná bata.
Ég vonast því til að komast í handboltann á ný. Ég vil nota
tækifærið til að þakka handknattleiksdeild Vals og þá sérstaklega
formanninum, Þórði Sigurðssyni, fyrir frábæra aðstoð við að komast
utan til lækninga en Valur greiðir kostnaðinn við það.
Hilmar Björnsson, þjálfari er löngu landskunnur fyrir störf sín að
handknattleiksmálum. Hann var á sinni tíð þjálfari landsliðs okkar
og lék reyndar sjálfur í UL-liði fslands þrjú tímabil. Hilmar hafði
þjálfað Mfl. karla í Val í þrjú tímabil áður en hann hélt til Svíþjóðar
til starfa og hvíldar. Hann kom síðan heim sl. haust og gerði Val að
íslandsmeisturum með dyggri aðstoð Gunnsteins Skúlasonar. Einnig
átti hann stærstan þáttin í að KR vann II. deild.
27