Valsblaðið - 01.05.1979, Qupperneq 46

Lúðvík Jónsson.
an okkar sigrum að vori. Það er von
okkar allra.
Foreldrar þeirra Gunnars og Ernu
eru þau hjónin Lúðvík Jónsson
forstjóri ísafoldarprentsmiðju h.f.
og Guðfinna Elentinusdóttir. Auk
Gunnars og Ernu eiga þau tvö börn,
Hörð, sem er 26 ára og Helgu, 12
ára. Bæði hafa þau tekið þátt í starfi
Gróttu.
Nafn vinnustaðar Lúðvíks vekur
sífellt gamlar endurminningar hjá
íþróttaáhugamönnum. Við þá
prentsmiðju starfaði nefnilega Skot-
inn James Ferguson og innleiddi
knattspyrnuna hér árið 1895.
Við ísafold hafa líka alla tíð unnið
íþróttagarpar og áhugamenn um
íþróttir og líklega er það ástæðan
fyrir því að fyrirtækið hefur verið
síungt þrátt fyrir meira en hundrað
ára aldur.
Stóru félögin og þau litlu
Lúðvík kvaðst ánægður með að
börnin hans sæktu til Vals. Ekki
vildi hann gera mikið úr íþrótta-
iðkun sinni á árum áður. Hann
viðurkenndi þóloks að hafa sparkað
bolta með 2. flokki Vals. Þá voru
uppi hetjur miklar með Valsmönn-
um, Valsvörnin á sínum stað, og
gegnum hana fór víst enginn óboð-
inn. Að ekki sé minnst á Albert,
Lolla og Geir.
„Ég kynntist knattspyrnulífinu í
Skotlandi sem áhorfandi og þar
hafa þeir þann háttinn á að hverfis-
félögin eru gjarnan einskonar útung-
unarstöðvar fyrir stóru atvinnu-
mannafélögin. Oft hefur mér dottið
í hug, hvort minni félögin hér, verði
ekki mörg hver að sætta sig við það
hlutskipti. Og í sjálfu sér er ekkert
sem er athugavert við það, finnst
mér.
Lúðvík sagði að svo virtist sem
minni félögin gætu vart keppt við
hin stærri, þegar að því kæmi að
ráða dýra starfskrafta eins og er-
lenda þjálfara. Oft ættu þau í erfið-
leikum vegna lélegri aðstöðu til
leikjahalds og æfinga.
Hinsvegar gætu minni félögin
sinnt þörf almennings í sínum hverf-
um og einnig séð um æfingar hinna
yngri með fullt eins góðum árangri
og stærri félögin.
-Við erum mjög ánægð með að
krakkarnir hafa farið út á íþrótta-
brautina", sagði Guðfinna Elentín-
usdóttir. Hún hefur að sjálfsögðu
kynnst því mikla úthaldi, sem fylgir
íþróttafólki, þvottum á búningum
og öðru slíku. Og nú hefur liturinn
á búningum í þvottinum breyzt úr
Gróttulitnum yfir í rauða Valslitinn.
-Auðvitað hefði verið ákjósan-
legra fyrir krakkana að geta verið
á æfingum hér nær, en við því er
ekkert að segja. Ég álít að þau hafi
fengið góðan félagsskap í Val og ég
hef mikinn áhuga á því sem þau eru
að gera“.
Við kveðjum Valsfjölskylduna
okkar að þessu sinni. Það rétt grillir
í Valhúsahæðina í muggunni. Mér
dettur í hug að það er skemmtileg
tilviljun að fjölskyldan okkar skuli
búa við þennan sögufræga stað.
Þetta er víst eina örnefnið á Reykja
víkursvæðinu, sem minnir okkur á
Knattspyrnufélagið Val.
JBP
44