Valsblaðið - 01.05.1979, Qupperneq 80

i
Kveðja frá
Knattspyrnu-
félaginu Val
konar öðrum trúnaðarstörfum, m.a. fulltrúi í KRR og
í ÍBR með ritstjóri Valsblaðsins um árabil o.fl.
Um leið og við þökkum Gunnari Vagnssyni, vini og
félaga, samstarfið og hans mikilsverða framlag til
félagsmálanna í Val um áratugaskeið, kveðjum við hann
sem samferðamann á vegamótum. Leiðir skilja að sinni.
En þakkir okkar og vinarkveðjur fylgja Gunnari eftir
um leið og hann leggur upp í síðasta áfangann, sem
oss öllum er fyrirbúinn.
Vér látum í ljós innilega samúð vora með konu hans
og börnum og öðrum ættingjum. Gunnars verður ætíð
minnst sem eins bezta sonar Vals.
Björn O. Carlsson
Það sem gefur ástundun hópíþrótta einna mest gildi
er vafalítið félagsskapurinn sem menn lifa og hrærast
í. Ánægjan af iðkun íþrótta er mikil en auk þess efla
íþróttirnar félagslegan þroska einstaklingsins. Honum
verður ljóst hve heildin er viðkvæm fyrir utanaðkom-
andi áhrifum. Á sama hátt verður heildinni ljóst, að
mikilvægi sitt á hún einstaklingnum að þakka.
Þessi sannindi eru ekki öllum auðlærð. Það er því
ánægjulegt að kynnast mönnum, sem náð hafa félags-
legum þroska án þess að hafa „lært“ hann. Björn
Carlsson var einn þeirra.
Björn var kominn á fullorðinsár þegar hann kom til
starfa fyrir Knattspyrnufélagið Val. Vegna framan-
greindra eiginleika sinna varð frami Björns skjótur
hjá félaginu. Björn var einn hinna tryggu vallargesta,
sem aldrei lét sig vanta á völlinn, þegar Valur lék.
Áhuginn geislaði af honum hvar sem hann fór. Glað-
værðin og hressleikinn var þó það sem mesta athygli
vakti í fari hans.
Persónulega var mér það mikið ánægjuefni, þegar ég
frétti að eldhuginn Björn Carlsson var kjörinn til trún-
aðarstarfa hjá Knattspyrnudeild Vals árið 1965 og þá
strax sem formaður deildarinnar. Undanfarin ár höfðu
verið mögur í knattspyrnu hjá Val. Þessu undi Björn
ekki. Hann boðaði til mikils ”Baráttufundar” síðla
sumars 1965 og hélt þrumuræðu yfir leikmönnum
félagsins. Er ekki að orðlengja það, að áhugi og eld-
móður Björns smitaði út frá sér. Þá strax haustið 1965
urðu Valsmenn Bikarmeistarar og íslandsmeistarar
bæði 1966 og 1967. Var mál manna að fáir hefðu átt
drýgri þátt í þeim sigrum en Björn heitinn. í gamni og
alvöru kölluðu félagar Björns hann „formann meistara-
flokks“ og lét hann sér það vel lika. Ég er þess fullviss
að þessi ár voru Birni dýrmæt og ánægjuleg og vonandi
gott vegarnesti í þá baráttu, sem hann átti framundan.
Björn lét af formennsku vegna vanheilsu 1967 en sat
þó áfram í stjórn Knattspyrnudeildarinnar oftast sem
varaformaður fram til 1971. Þá er Björn kjörinn i
aðalstjórn félagsins 1972 og verður varaforðmaður.
Þá átti Björn sæti í Fulltrúaráði Vals síðustu ár sín.
Það má því segja, að starf Björns hafi verið mikið
þann tíma, sem hann starfaði. Kraftur hans og áhugi
mun seint hverfa úr minni okkar á Hlíðarenda. Ég
minnist þess, er Björn hafði á orði hve leitt sér þætti
að hafa komið svo seint til starfa fyrir Val. Óhætt er að
fullyrða að sá áratugur sem Valur naut krafta Björns
Carlssonar, skilaði Val svo miklu starfi, að félagið
stendur í ævarandi þakkarskuld við Björn heitinn. Sú
skuld verður seint greidd enda ekki til þess ætlast af
vini mínum, Birni Carlssyni.
Ég vil ekki bera á torg þær raunir sem veikindi Björns
leiddu yfir hann. Sú saga geymist í minningunni og
styrkir trúna á mátt mannsandans.
Hvíl þú í friði, kæri Björn Carlsson.
78