Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Síða 13

13
koma fram fyr enn á þröskuldi eilifðarinnar? Það
er oss gáta. Yér skiijum vel þýðingu trúarinnar,
og mitt í efanum langar oss eptir vissu; — en
hvernig getum vér fengið vissu? Hjálpaðu oss hér,
ef þú ert þess um kominn!"
Þessar raddir hafa eitt sinn hvíslað í mínu eig-
in brjósti. l’essar raddir hafa orðið fyrir mér hvað
eptir annað, þegar eg hef átt tal við alvörugefna
menn um dýpstu spurningar lífsins. íessar raddir
eru svara verðar.
Með guðs hjálp vil eg þá reyna að svara þeim.
Fyrst af öllu verð eg þó að slá því dálítið betur f'óstu,
að trúin í raun oy veru er vissa og hlýtur að vera vissa.
Hvernig skyldi sá guð, sem er kærleikur, vilja
gefa oss minna enn vissu i sáluhjálparefnum vor-
um? — og hvernig ætti sú sál, sem stödd er í á-
hættu milli eilífrar sáluhjálpar og glötunar, að láta
sér nægja minna enn vissu? Pað væri óhugsandi.
Enda lýsir heilög ritning trúnni hvervetna sem
fastri sannfæringu. Það er ekkert í ritningunni, er
bendi í gagnstæða átt; — jafnvel eigi (eins og eg
eitt sinn hugði sjálfur) hin mikilfenglega lýsing
dómsins í 25. kapítula Matteusar guðspjalls. Þar
stendur, að drottinn muni á efsta degi segja við þá,
sem eru honum til hægri hliðar: „Komið, þér ást-
vinir míns föður, og eignist það ríki, sem yður var
fyrirbúið frá upphafl veraldar" — og við þá, sem