Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Blaðsíða 9

Trú og’ vissa.
Trú og vissa er eitt og hið sama. Trúin er
„föst sannfæring" (Hebr. 11, 1); og föst sannfæring
er vissa.
Þetta verður að leggja áherzlu á, og það með
krapti, nú á dögum. Því að föst sannfæring er nú
tekin að gjörast fátíð. Heimurinn er fullur af mönn-
um, sem geta talað með spekingssvip um allar lífs-
skoðanir, en eiga sjálflr enga. Þeir vita allt og
trúa engu. í’ekking höfuðsins hefur gleypt vissu
hjartans. Þetta er átumein nálega í öllu andlegu
lifi nú á dögum. En hér fer sem opt vill verða,
að menn reyna að bæta úr meini sínu með því,
að gjöia það að hinu eina rétta. Þeir flnna, að
þá vantar sannfæring, og gjöra það svo að hinu
eina rétta, að vera sannfæringarlaus, eða — eins og
því skáldlega hefur verið lýst — að vera:
„andi, er svimar nakinn í hringiðu-elfi hugsun-
arinnar."
Að botnveltast andlega nakinn í hinum gagn-
staðlegu hugsunum gjörvaflrar veraldar — að vera
hleypidómalaus, en einnig áhugalaus, að kafa í og
ieika sér að öllu því, er aðrar kynslóðir lifðu á með
ósveigjanlegri alvöru — ]iað þykir nú á dögum bera
vott um frjálslyndi og menntun. Og um leið og
mepn hringsóla þannig og þyrlast til og frá, hafa