Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Blaðsíða 83

83
hennar leit ekki eins á málið og fór með hana til
Lnndúna, til þess að hún skyldi „sleppa þessum
úutlungum" í höfuðborgar dýrðinni.
En það fór á aðra leið. Sálarbaráttan óx. „það
var eins og verið væri að varpa teningum um sál
ffiína“, sagði hún síðar. Öli dýrð heimsins blasti
við henni. Hún reið, dansaði, fór i leikhús, kynnt-
ist höfðingjum, lærði að lita sig í framan, en mitt í
öllu þessu heyrði hún þó rödd í hjarta sínu, er í
sagði: „Vík frá mjer Satan". Hún hafði strangar
gætur á sjálfri sjer og skrifaði t. d. í dagbók sína:
„Jeg ætla að reyna einu sinni enn þá að sigrast á
spilltum tilhneigingum mínum; jeg má ekki hlusta
á smjaður, ekki ýkja, ekki þvaðra út í bláinn, ekki
vera hjegómagjörn og ekki gefa neinum undir fót-
inn; jeg er lika orðin svo hæðin þessa síðustu daga,
að jeg hef gjört ýmsum gramt í geði“.
Hún þekkti óvini sína, en kraptana vantaði enn.
Savery var að prjedika í Lundúnum um þessar mund-
ir og hjálpuðu ræður hans henni aptur. — Þegar
hún fór heim frá Lundúnum, var aðalbaráttan úti,
þótt friðurinn væri ekki kominn enn.
En ári seinna kom „stórbyltingin11. Hún sagði
aldrei nákvæmlega frá því. Það er víst að hún
dvaldi nokkra daga hjá frændum sínum, og þar breytt-
ist hverflynda mærin í rólega og staðfasta stúlku;
þegar hún kom aptur, var nýtizkubúningur hennar
horfinn og hún komin í viðhafnarlausan kvekara bún-
ing. Fæturnir, sem áður höfðu verið fúsastir í