Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Blaðsíða 17

17
aptuv um vissu — og svo fór að lokum, að hin titr-
andi sál var rekin burt frá dyrum himnaríkis með
tómu vissurausi, í stað þess að fá hjálp tii að kom-
ast inn um dyrnar.
Hafði þá trúaði maðurinn rangt fyrir sér?
0 nei — ekki alveg.
En leitandi maðurinn þá? Var það rangt af
honum að skelfast og flýja?
Ekki heldur, — hann gat með engu móti annað
gjört. Hann hafði enga vissu og þess vegna engan
rétt til himnaríkis.
Nei, ágallinn var ailur annar. Menn töluðu um
vissu, án þess að gjöra hvor öðrum grein fyrir, hvað
vissa er. Þeir gættu eigi hinna mismunandi stiga
vissunnar; og án þess geta menn hvorki skilið veg-
inn til vissunnar né hið innsta eðli hennar.
Það má greina þrjú aðalstig i hinni kristnu
vissu; — köllum þau:
Vissan af orðinu einu,
Vissan af orðinu, staðfest af meiri eða minni
lífsreynslu, — og
Vissan af orðinu, sén í fuUkomiuni fyllingu.
Trúarvissa sú, sem hér er um að ræða, er
eptir inntaki sínu ekki vissa um nokkur almenn,
fölleit trúarleg sannindi, svo sem tilveru guðs og
ódauðleik sálarinnar, heldur kinnarjóð sáluhjálpar-
vissa — vissa um það, mitt i heimi syndar og