Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Blaðsíða 87

87
fjekk trúaðar konur til að heimsækja fangana og
stofnaði með þeim (1817) „Fjelag til betrunar kven-
föngunum í Newgate". Ári síðar var svipað fjelag
stofnað til betrunar karlmönnunum í fangelsinu, og
var það Elisabet aðallega að þakka. — Fangelsið
tók miklum stakkaskiptum á skömmum tíma. í
staðinn fyrir blót og formælingar heyrðust sáimar
og bænir, og hendurnar, sem áður höfðu farið með
spil og brennivínsglös, lærðu að fara með nál og
prjóna, og leita að huggunarorðum ritningarinnar.
Fjelagskonurnar komu til skiptis daglega í fangelsið
og alla kunnuga furðaði á áhrifum þeirra. Sumir
fangarnir snerust alveg til Krists og hinir urðu þó
að taka undir með þeim, sem sögðu: „Það er ó-
mögulegt annað en góður Guð sje til, úr því að þessar
hefðarkonur eru að heimsækja oss“.
Elisabet fór brátt að heimsækja fleiri fangelsi,
og starf hennar vakti afarmikla eptirtekt. Parla-
mentið bað hana um skýrslu um starfið og gjörði
ýmsar ráðstafanir til að bæta fangavistina eptirtil-
lögum hennar. Takmark hennar var: betrun og
sáluhjálp einstaklingsins; meðulin voru: reglusemi,
iðjusemi, bibiían og bæn. Öll framkoma hennar
studdi og mjög málefnið, sem hún vann að. Margir
sögðu: „Maður finnur nálægð Guðs hvar sem hún
kemur, — að sjá hana er að elska hana, að heyra
orð hennar er að heyra áskorun verndarengils um að
fylgjaþeirri kenningu, sem ein sigrar freistingar hjerna
megin og veitir kærleika frelsarans hinu megin",