Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Side 21

21
mörgum sönnnnum, að menn verða sannfærðir um
guðdómleik orðsins; heldur verður það blátt áfram
á þann hátt, að þeir verða andiega snortnir af and-
anum í orðinu. Þannig er það. Og þannig hefur
það ávallt verið.
Þegar Jesús forðum hafði haldið fjallræðuna, þá
sagði lýðurinn, svo sem kunnugter: „Hann taiar
eins og sá, sem heíur guðlegt vald!“ Eg hygg, að
menn þessir hefðu ekki getað komið með algilda og
óræka sönnun fyrir því, að Jesús hefði slíkt vald,
né lýst þvi greinilega, í hverju valdið væri fólgið.
Heldur töluðu þeir af persónuJegri reynslu sinni.
Andi þeirra hafði orðið snortinn af andanum í orð-
um Jesú; og afleiðingin var sú, að þeir fengu eigi
varizt þvi að verða fyrir gagngjörðum áhrifum af
guðlegu valdi orðsins. — Vér hljótum að ganga
sömu götu. Sannanir hjálpa Jitið. En verði andinn
snortinn af andanum, þá eru sannanir óþarfar.
Þar með sé þó eigi sagt, að eigi megi koma
með sannanir að nokkru leyti. Það má jafnvel
koma með sterkar sannanir; — já, eg dirfist jafn-
vel að segja, að ef rétt er álitið, sanni allt í heim-
inum sannleik guðs orðs og guðdómleik.
Náttúran sannar guðdómleik orðsins, því að
orðið hefur allt í frá sköpunarsögunni bent á hin
sígildu sjónarmið, að því er snertir stöðu náttúr-
unnar og lög, — sjónarmið, sem öll menning og
visindi til þessa dags hafa staðfest. Orðið sýnir, að
náttúran er framþróun með svigrúmum fyiir nýja