Fróði - 01.01.1914, Blaðsíða 11

FRÓDI
75
“Þetta er ljómandi leikur”, siagöi frú Whittman. “Hvaö er
þaS? Er þaö nokkurskonar dáleiðsla?”
“Nei! Ég skal hætta, ef y'ður likar miður. Máske ég geti
skemt yöur meö þvi að lesa hugsanir einhvers annars, sem hér er
viöstaddur?”
‘ ‘Já, mannsins míns”, sagði frú Whittman nokkuð alvarlega.
“Ég hefi verið gift honum í tiu ár. Ég hef elsikaö hann heitt og
veriS honum trú og dygg. Og öll þessi tíu ár hefi eg veriS óviss
um þaS, hvort hann virkilega elski m:g. Og ég hef engin ráS til
aS vita htð sanna í þessu, nema hvaS hann segir sjálfur. Og viö
erum öll lygarar, þegar okkur ríSur nokkuö á þvi. ViljiS þér gjöra
þáS ?”
Byron hikaSi viS. “Er ekki óvissan betri, en ófarsældin?”
“Efinn”, mælti hún, “er hiS versta, sem nokkurn mann getur
hent. LesiS þér nú !”
Byron ypti öxlum. “Hann er aS hugsa: “Hver grefillinn. —
Hér er ekkert sem eg get ðtiö! Og hún Sally lætur mig aldrei
fá borSdömu, sem getur talaS viS mig. ÞaS er ómögulegt aö eiga
neitt viS þessar dömur. Ég vildi aS ég væri nógu fátækur, eSa
nógu hugrakkur til aö taka hana Sally út úr hópnum og lifa meö
henni einni i tjaldi eSa einhverjum hellinum.” Nú rendi hann aug-
um til konu sinnar — hún hefir líklega dregiS huga hans til sín.
Hann brosti til hennar. “Hún er þó eini kvenmaðurinn meö viti.
sem eg nokkumtima hef þekt”, hugsaöi hann. “Hvernig getur hún
'haft garnan af þessum boSsgestum?”
“Aumingja maSurinn”, sagSi þá frú Whittman. Ég veit þaö,
hann kysi heldur loSskóna sína og bók eSa fréttablaS, eöa skák-
tafliS, heldur en þennan hégóma. Ég held ég ætti aS reyna aö
skemta honum meira framvegis, en ég hef gjört.”
“En hver er ekkjufrúin næst herra Whittman?” spuröi Byron.
“ÞaS er frú Compton Clarke. HvaS er hún aö hugsa?”
“1 hvert skifti sem, ég kem hingaS, heiti ég því, aö koma aldrei
hingaö framar í þessa kofa, mér líka ekki húsbændurnir, hún
Sally tekur æfinlega sjálf laglegustu ungu mennina. Þessi maöur,
sem ég sit hjá, er ómögulegur. En sá hiti í herberginu. Og hv'i-
líku rusli er hér ekki samansaínaö ? Og enn þá er eftir heill ldukku'