Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1925, Síða 12

6
Sigurður Guðmundsson:
IÐUNN
margt og kanna margt. Hann ritar: »Margsinnis skildi
jeg ekkert í því, hvernig vjer fleyttumst lifandi af, þegar
við gerðum verstu asnastrikin«.----------»Ætíð þegar færi
gaf, asnaðist jeg eins og angurgapi aftur og fram og upp
og niður björgin, ef jeg sá nokkra leið að komast þaðan«,
segir hann annarsstaðar. Hann kannar, hvort vaða megi
óstæð straumvötn. En hann fjekk líka að kenna á refs-
ingum og aga lífsins. Hann var mesti hrakfallabálkur.
A rekinu frá 8 til 15 ára rotast hann þrisvar. »Þetta
hafið þið af andskotans ólátunum«, sagði fóstri hans, er
hann raknaði úr þriðja rotinu.
Hermann reyndi því snemma spjótalögin. Sannast hjer,
að »snemma bevgist krókurinn til þess, er verða vill«.
Það sannast á fleiri vegu í sögu hans.
Nokkur ár var hann í vinnumensku. 1875—77 er
hann vinnumaður í Garði við Mývatn, 1877—78 í Haga-
nesi, 1878—79 á Kálfaströnd. Vistarárið 1879—80 er
hann til heimilis á Mýri, hvort sem hann hefir verið
þar í vinnumensku sem á hinum bæjunum eða ekki
(»Dulrúnir« bls. 55—58, 192). Þessi vistaskifti virðast
forlagaboði. Hann varð hvergi mosavaxinn, hvorki í stað
nje stöðu, um æfina. Auðskilið er, að djarfur unglingur
með glöggu dómaraauga sje ekki lengi í sömu vist. Her-
mann hefir og, ef til vill, þarfnast hjer tilbreytingar, sem
hann síðar þarfnaðist örvandi drykkja.
Haustið 1881 stundar hann sjóróðra á Seyðisfirði.
En óholl hefir sú sjómenska verið. Þar byrjaði hann
busl í straumvatni, er honum reyndist viðsjálla en Mjóa-
dalsá og Skjálfandafljót. Það var venja á Seyðisfirði, að
hver maður drakk í róðri þriggjapela flösku brennivíns.
Að öðru þótti óvirðing.1)
1) Frá þessum sið hefir sagt mjer skilríkur maður, Stefán