Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1929, Qupperneq 9

JÐUNN
Dularfull fyrirbrigði í fornritum vorum.
331
fengið röksludda skoðun um, hvað hefði getað gerst,
samkvæmt þeirri þekkingu, er nú er fengin, sem auð-
vitað er ófullkomin. Og af frásögnunum getum vér séð,
a. m. k. að nokkuru leyti, hverjar hugmyndir forfeður
vorir hafa gert sér um dularfullan heim.
Eg skal þá fyrst benda á það, sem flestum er sjálf-
sagt kunnugt, að forfeður vorir trúðu því, að framliðnir
menn birtust, eða gerðu með einhverjum hætti vart við
sig, eftir andlátið. Ekki þarf að efa það, að bak við þá
trú hefir verið reynsla, raunverulegir atburðir. Þetta er
reynsla mannanna á öllum öldum. En inn í þessar hug-
myndir fléttast öðrum þræði kynleg villa, sem hefir verið
furðu lífseig. Þeir héldu, að framliðnir menn væru á
ferðinni hér á jörðunni í sínum jarðnesku líkömum. Eg
sagði, að villan hefði fléttast inn »öðrum þræði*. Mér
skilst svo, sem þegar góðir eða helgir menn birtust, þá
hafi það verið algerlega sálrænt fyrirbrigði. En þegar
fyrirbrigðin eru af grófara eða lakara tæinu, þá eru
framliðnu mennirnir í líkömunum, eftir hugmyndum forn-
manna.
Eg sagði, að þessi villa hefði reynst furðu lífseig.
Lesið þjóðsögurnar okkar. Galdramennirnir vekja upp
drauga með því að særa líkamina upp úr gröfunum.
Þegar menn ganga aftur, án þess að hafa verið vaktir
upp, þá eru grafir þeirra þráfaldlega opnar, meðan þeir
eru að ljúka einhverjum erindum í þessum heimi, og
draugarnir komast í mestu vandræði, ef einhver varnar
þeim þess að komast í gröfina. Séu menn hræddir um,
að maður geri óþægilega vart við sig eftir andlátið, þá
er nálum stungið upp í iljar honum, svo að hann verði
svo sárfættur, að hann kjósi heldur að liggja kyr í gröf-
>nni. Þegar einhver er farinn að ganga aftur, er sætt
lagi, meðan búist er við, að hann sé ekki á ferli, og