Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1929, Blaðsíða 87

IÐUNN
Nýjar bækur.
409
sítar, meðan Rómaborg er að brenna. Slíkt er þó ekki
tiltökumál. Eitt kvæði í bókinni er gert af svo mikilli
snilld og svo einlægri tilfmningu, að það gæti borið uppi
heila bók eitt saman; það er hið gullfagra kvæði »Konan,
sem kyndir ofninn minn«. Slíkt kvæði, svo einfalt, lát-
laust og satt, yrkja ekki aðrir en snillingar.
Ljóð Davíðs hafa átt mikilli kvenhylli að fagna, og er
það ekki undarlegt. Hann elskar sjálfur kvenfólkið og á
goft með að setja sig í þess spor, sbr. kvæðin um »Hall-
arfrúna* og »Mannlýsing«. Fögur ástakvæði eru og í
bókinni, t. d. »Kveðja« o. fl. En þó get ég trúað því, að
»Ný kvæði* verði kvenfólkinu frekar vonbrigði. Kvæðin
um Neró, um Axlar-Björn — og jafnvel kvæðið um Hræ-
rek kóng eru trauðla þecs eðlis, að þau hrífi kvenþjóð-
ina. En ef til vill geðjast karlmönnunum betur að þeim.
Ádeilurnar í bókinni eru sumar góðar, t. d. »Bærinn
er frægur* og »Rottur« og jafnvel »Rússneskur prestur«,
en aðrar lakari, t. d. »Skriftamál gamla prestsins«, sem
skýtur yfir markið og verður því áhrifalítið.
Davíð er »dramatiskur« í kvæðum sínum, og þau ertr"
öll á ferð og flugi. Þau eru að vísu sum nokkuð yfir-
borðsleg, en í hinum beztu þeirra er líf og fjör, sem
laðar og hrífur. Og hann hefir sýnt með þessari bók,
að hann á einnig dýpri óma í hörpu sinni. —
Davíð Stefánsson er eins og gjósandi eldfjall, — Jón
Magnússon skáld er eins og hægur, þungur straumur
eða sem lygn og djúpur hylur. En »det stille Vand har
den dybe Grund«, — og þó að kvæði Jóns láti ekki
tnikið yfir sér, þá finnur maður þunga innileikans og
einlægninnar á bak við þau. Þau eru og full af mynd-
bm, — skáldið sér heiminn yfirleitt á þann hátt, sem ég
var að ,tala um áðan að einkendi ljóðræn skáld sérstak-
lega. »í vestur halda húmsins fákar; þeir hrista’ um loft
hið brúna fax«, o. s. frv. Þetta er ekta skáldleg sýn, og
•flargar slíkar eru bæði í þessu kvæði (»Haust«) og
mörgurn öðrum. — Jón er ólíkur Davíð einnig að því
leyti, að hann er aðallega skáld náttúrunnar og áhrifa
hennar á sálina, en Davíð er aðallega skáld mannlífsins.
Þó eru einnig til ágætar mannlífslýsingar í »Hjörðum«,