Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1929, Qupperneq 18

340
Dularfull fvrirbrigði í fornritum vorum.
IÐUNN
það skuli hafa komist inn í lögvenjur og verið tíðkað
án allra undanbragða. En í sumum löndum eru til enn
í dag menn, sem vaða eld, eins og dr. ]ón Stefánsson
hefir ritað um ekki alls fyrir löngu. Og í sálarrannsókn-
unum er eldraunin fyrirbrigði, sem menn kannast vel
við. D. D. Home bar eld, bæði í höndunum og á höfð-
inu, við tilraunirnar hjá Crookes. Þetta er einn af hin-
um sálrænu hæfileikum. Berserkirnir og þeir helgir
menn, sem stóðust þessa raun, hafa vitanlega verið sál-
rænir menn.
Forspárhæfileikinn er ein af þeim dulargáfum, sem
allra-mest ber á í fornritum vorum. Eg get ekki farið
langt út í það mál, því að annars yrði þetta alt of langt.
Spádómarnir um framtíðina koma aðallega fram með
tvennu móti. Annarsvegar eru völvurnar, miðlar fornald-
arinnar. Þær gera sér að atvinnu að segja mönnum
fyrir örlög sín, og eftir því sem sumar sögurnar herma,
hefir þeim sumum tekist það dásamlega. Að hinu leytinu
eru spekingar forfeðra vorra, sem oftast voru miklir
höfðingjar, menn eins og Njáll og Guðmundur ríki,
Gestur Oddleifsson og Osvífur Helgason. Það var líkast
því, sem ókomni tíminn lægi stundum fyrir þeim eins
og opin bók.
Eg þarf naumast að taka það fram, að nútíðarmenn
kannast vel við það fyrirbrigði, að ókomna tímanum sé að
einhverju leyti lýst. Rit sálarannsóknamanna og spíritista
eru full af þesskonar. Eg hygg, að flestir menn, sem
mikið hafa fengist við miðlatilraunir, hafi eitthvað orðið
þessa fyrirbrigðis varir.
Forfeður vorir höfðu mikla trú á reimleikum, ískygS1'
legum fyrirbrigðum, sem miður góðgjarnir framliðmr
menn ollu. Þó að eg verði að sleppa mörgu, finst mer,
að eg geti ekki með öllu gengið fram hjá þeim. Eg